Herkes baþýna buyruk olmuþ kimsenin hatýrýnýn kimsede bir önemi bile yok artýk. O kýrýlmýþ, þu üzgün, bana ne deyip geçiyorlar tek tek. oysa insan tanýmasa bile gözlerden anlamalýydý sýkýntýyý. Çare olamasa bile yaslayacak bir omuz olsaydý. keþke ve belkiler arasýnda kaybolmaktansa umut ekmeliydi filizlenebilir diye topraða. Kuþun her kanat çýrpýþýnda da içinde bitmek bilmeyen yanýp duran korla da. Geçen zamanýn derdine yanmaktan kime fayda gelir ki. her hatanýn ardýna saklanan keþke kimin elini tutabilirdi. Yaþanmýþlýklarý koyup çýkýlmalý yola, acýsý da benim, yarasý da deyip ilerlemeli. Kimse bilemez ama yürek bu elbet hissedendir. Gözyaþýyla baktýðýn adam þimdi sana bakýp ta nasýl da gülüyor öyle. yýllarýný harcadýðýn o kadýn gözlerinde mutluluk var yine. Seviyorum diye kandýranlarda var. sevmeyip baþta aþka tutulanlarda var. Bugün kötü geçse de yarýn için güzel günler var. Umut hep var.