Kâbus gibi üstüme, çökerek her fýrsatta

Nefesimden soðuttun, kýrdýn beni ey hayat

Boyun eðdim üstüme, sabýr vardý fýtratta

Ahiretle avuttun,  burdun beni ey hayat

Sýrtýmdaki gömleðim, çocukken dokunmuþtu

Helal haram müþterek, nefsime dokunmuþtu

Ayarsýzdý  bileðim, pandüle dokunmuþtu

Boþaldýkça zemberek, kurdun beni ey hayat

Farkýna varamadýk gençlik hýzla geçerken

Ýkbal varsa yazgýda gelir elbet, geç, erken

Verene soramadýk vademizi biçerken

Kusur bulup saygýda, yerdin beni ey hayat

Yaþadýkça yokluðu, menzilimiz karardý

Rýzýk arayan, teri, gözyaþýyla karardý

Bazen boðaz tokluðu, bazen gelen, karardý

Sýrta vurup semeri  sardýn beni ey hayat

Yine de þükrederiz, can derdindeyken beþer

Parmak kadar bebeler  açlýktan enkaz eþer

Uzaktan küfrederiz, ölürken üçer beþer

Karný yýrtýk gebeler, gerdin beni ey hayat

Mazlumlara hükümran zenginliðin kudreti

Nice canlar devirip emzirmekte nefreti

Medeniyetler viran þýmarttýkça þirreti

Ýnsanlýðý kemirip, vurdun beni ey hayat

Önce desem; rahatým, bilirim yok mümkünü

Bir aðýzlýk pencere solutur mu küskünü

Kalemimle cihadým vicdanýmýn rükünü

Daraldýkça cendere, yordun beni ey hayat

erol baþçý