AKIL MANTIK VE KALP
Kim Son Sözü Söyleyecek?
İnsan zihninde üç büyücü yaşar: Akıl, Mantık ve Kalp.
Biri dahi, diğeri matematikçi, öteki ise romantik bir şairdir.
Bu
üçlü, bir türlü anlaşamazlar; sürekli bir tartışma içindedirler.
Akıl, "Bilgidir güç!" diye bağırır.
Mantık hemen devreye girer, "Evet, ama hangi bilgi?
Tabii ki doğru bilgi! Aksi halde saçmalarız!" der.
Kalp ise şiirsel bir hüzünle, "Hadi oradan! Hayatın özü duygulardadır. Hissetmeden yaşamak neye yarar?" diye melankolik melankolik sızlanır.
Akıl, tüm gücüyle problemi çözmeye çalışır.
Mantık, bir formül bulup durumu denkleme oturtur.
Kalp ise olaya büyüleyici bir şarkı sözü yazar.
Ancak bu üç ebedi arkadaş, pek de uzlaşmacı değildir.
Ne senle ne de sensiz muhabbetiyle, dövüşerek, sevişerek, bazen de birbirlerini oraya buraya savurarak yaşayıp giderler.
Akıl işi gücü bırakır, her şeyi planlar.
Mantık her ihtimali düşünür.
Bu arada Kalp çıkar gelir: "Bir çılgınlık yapalım mı?" der ve tüm planları altüst eder. Sonra da Akıl ve Mantık, kafalarını ellerinin arasına alıp, "Allah Allah biz nerede hata yaptık?" diye sorgularlar.
Kalp pek sorgulamaz.
O hisseder; işler ters gitmişse oturur ağlar, rahatlar ve kaldığı yerden devam eder.
Akıl ve Mantık işleri rayına koymaya çalışırken, Kalbin tüm kuralları bozup ortalığı duman etmesi, aslında hayatı renklendirir.
Büyülü bir kaostur bu.
Her şey planlı, programlı ve mantığa uygun gitseydi ve Kalbi de Kaf Dağı'na sürselerdi, sıkıcı olmaz mıydı hayat?
Bence olurdu… Hem de çok!
