Kalem yazdıklarım okunmaz diyor 
Defter yazı sözleri içler acısı diyor 
Kitap gerçek yaşanmış hikayeleri iyice okuyun anlayın 
İnsan insana derman ilaç olsun 
İnsan ilk önce kendi doktoru olsun diyor
Gel gör ki insanoğlu vurdum duymaz 


Ne yazılan sözleri okur
Ne sözlerden anlar
Ne deftere yazılan sözleri gözden geçirmez 
Nede kitapta yazılan sözleri okumaz anlamaz bilmez 
Anlamadan dinlemeden bilmeden,görmeden duymadan 
Silgi gibi siler omursamaz 


Bilmiyorlar ki acı çekenlerin dili 
Kalemdir,defterdir,kitaptır
Sözlerin sözü olur 
Özeti olur, anlamı olur 
Bilgisi olur, örneği olur
Acı çekenin yüreği 
Sessiz ıssız kimsesiz 
Yalnızlık gecelerinde üşür
Yeşil yaprak susuz kaldığında 
Dalındaken bile kurur solar dökülür 
İnsanı insana besleyen sevgidir hoşgörüdür 



Acı çeken insan kurur solar kırılır dökülür 
İnsanın köküde,meyveside 
Sevgiye adanmış tutkusudur 
Acıların enkazında çöken 
Mağdur kalmış bir insan evladı ölmüştür 
Ruhuna eceline terk edilmiş demektir 


Gece bir hastanedir 
Gündüzler ise ayrılıklarla ameliyat edilmiş bir sancıdır
Yolun sonu mezarlıktır
Gitmek istesen gidemezsin 
Acılar hastanesinde ayrılıkların çile çekenlerin 
Yaz ayları,kış ayları belli olmaz 
Yaralı yüreklerinde tek bir mevsim yaşar 
Oda gecesi gündüzü belli olmayan 
Güneşi doğmayan 
Sabahı belli olmayan 
Yüreği ölmüş soğuk bir mezar mevsimini yaşar 



Hayat bazen küçücük bir bebeğin gülüşi gibidir 
Hayat bazen ağlayan bir bebeğin sesi gibidir 
Hayat bazen yeni yürümeye başlayan 
Yürümeyi öğrenen öğreticidir
Hayat bazen büyüyüp 
Gerçekleri ve gerçek yüzleri görmektir 
Hayat bazen yalanları, iftiraları aldatmaları görmektir duymaktır 



Hayat bazen acılar çekmektir
Hayat bazen ayrılıkları yaşamaktır 
Hayat bazen ağlamaktır,gülmektir 
Hayat bazen hüzünlemek özlemlik çekmektir 
Hayat bazen yürümektir,koşmaktır 
Hayat bazen doğup çoğalmaktır ölmektir 
Hayat bazen öpüp okşamaktır 



Hayatın anlamını bilmeden 
Hayatın sonunu fark etmeden düşünmeden 
Hayatın sonu ölüm olduğunun farkında bile değiliz 
Hayata gözlerini açtığında 
Doğduğunda ağlıyorsun 
Bir de yaşarken ağlıyorsun 
Hayatın sonu hep ağlamakla geçiyor 
İlahi taktir elden hiç birşey gelmez 


Acı ve yetim kalmış ölümün çaresi yoktur
Ölüp gittiğinde arkandan tek bir yetim bırakıyorsun 
Ölüm ayrılığıyla yetim kalan insan evladının derdi daha çoktur 
Yetimsiz dünya yok ki 
Öyle bir dünya hiç kurulmadı 
Öyle bir dünya kurulsaydı 
Hiç bir insan evladı yetim öksüz kalmazdı


Zaza mahsun tuğrul 
( Hayat başlıklı yazı zaza mahsun tarafından 31.08.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu