Online Üye
5503
Online Ziyaretçi
23
Kesiyorum bir anıyı iklimlerce doğmamış gibi,
Yontuyorum bir kaide gibi duran kimsesizliğimi,
Gölgeliyorum duvarlardan duvarlara yansıyan bir hüznün öyküsünü,
İşitiyorum kendine ulaşmaya çalışan bir insanın monoloğunu,
Görüyorum hayalleri zamansızca yıpranmış bir uçurtmanın içinde,
Uçurtmanın uçumsuz duran içi,üzgün bir çocuk gibi,
Aynalarca sıralanmış bir günün ertesi gibi,
Doğduğumuz ânda farkına vardığımız yaşam telaşı...