Zaman sadece akýp geçmiyor ki,

Senden, çok þey alýp götürüyor.

Bazen elinde olaný.

Bazen evinde olaný.

Bazen de gönlünde olaný.

Biz her þeyi zamana býrakýrken,

Zaman bize ne býrakýyor acaba.

Hiç düþündünüz mü?

Yarýnýn meçhul olduðu bir dünyadayýz.

Bitmeyecek zannettiðimiz bir ömürde,

Yarýna býrakýyoruz, sevgimizi, sevdiðimizi.

Gaflet uykusundan uyanamýyoruz.

Oysa ki yarýna býraktýðýmýz her þey,

Yarým kalacak belki de.

Zamanýn tortusu bulaþmýþ ellerime,

Kurtulamýyorum….

Her ne kadar yaþamak,

Bir umut olsa da.

Gün gelir umudun biter,

Kalýrsýn bir sokak ortasýnda.

Sýrtýndaki býçak yaralarý,

Sýzladýkça.

Ýç çekerek bakarsýn.

Beþ para etmez yüreksizlere,

Harcadýðýn o yýllara….

Yalandan bir dünyanýn kapýsýný açar,

Ellerin.

Yüreðinin çýkmaz sokaðýnda yürür,

Yorgun ayaklarýn.

Karanlýðýn koynunda uyutur seni.

Pembe hayaller çizerek,

Aldatýr inanmak isteyenleri.

Saðanak kurþunlar yaðdýrýr gözlerinden,

Acýmasýzdýr bu þehirin geceleri.

Acýmasýzdýr…..

Þimdi kýrgýnlýklarýmý biriktirdim,

Avuçlarýma.

Þifa niyetiyle sürüyorum yaralarýma.

Kaderin bulutlarýndan mutluluk yaðarken,

Ben þemsiye açmýþým sanki,

Rastgele savrulan damlalara.

Tercihen deðil, mecburen kabullendiðim,

Bir hayatý yaþýyorum.

Mecburen….

…..,Meryem Keskin…..

……06.09.2024…….