MUSTAFA SIDDIK

Yazý

MUSTAFA SIDDIK USLU (Bir üstün ahlak sahibi örnek muallim)

• 
 
• ismail karaosmanoðlu
 
• 
  
 
• 2 Aralýk 2023 Cumartesi
 
• 
  
 
• 210 okunma

Mustafa Sýddýk Uslu Bir Örnek Öðretmen

Beðen
Antolojim
Yorumlar
Paylaþ
Tweetle

MUSTAFA SIDDIK USLU

(Bir üstün ahlak sahibi örnek muallim)

Ýzmit Ýmam Hatip Lisesinin ilk öðrencileri olan bizler despot bir idare anlayýþýndan sonra son derece demokrat bir müdürle karþýlaþtýk. Artýk saçlarýmýz sýfýra vurulmayacaktý. Merdivenlerden süzülerek çýkan Yeni Müdür oldukça güzel giyimli biriydi. Saçlarý düzgün taranmýþtý. Konuþmasý tam bir beyefendi havasý veriyordu.

Ne günlerden geçmiþtik Allahým. Okulda tam bir terör havasý estiriliyordu. Giriþte yapýlan sýký kontroller, baþýmýza taktýrýlan kasketler. Yoðun bir askeri disiplin altýndaydýk. Saçlarýmýz en fazla 3 numara olacak, alaburus olmayacaktý. Buna uymayanlar okula alýnmýyor, alaburus saçlara makas atýlýyordu.

Elbise tek tipti. En ufak deðiþiklik göze çarpýyor, cezalandýrýlýyordu. Dayak gýrla gidiyordu. Ýdareciler kral, öðretmenler despottu. Dersler aðýr, sýnavlar zordu. Öðretmenler dipnotlardan soru soruyorlardý.

Geçer not almak için günü gününe çalýþmaktan, kelime kelime ezberlemekten baþka çare yoktu. Öðretmenler ani sözlü ve yazýlý sýnavlarý yapýyor, en zor sorular sorarak sýfýrý basmaktan büyük haz alýyorlardý. Bizi adeta düz duvara týrmandýrýyorlardý.

Her sabah dýþarda sýra oluyor, uygun adým marþla sýnýflara giriyorduk. Tam bir robot olarak yetiþtiriliyorduk.

Ýþte tam böyle bir ortamda idare deðiþikliði oluyordu. Bir beyefendi nur topu gibi bir müdürümüz olmuþtu. Samsun Ýmam Hatip Okulu Müdürlüðünden gelmiþti buraya. Eski müdürümüz görevden alýnmýþtý. Kýsa zaman sonra onu ilimiz müftülüðünde vaizliðe atanmýþ olarak gördük.

Yeni Müdürümüzün adý Mustafa Sýddýk Uslu idi. Onu daha ilk günden sevmeye baþlamýþtýk. Hadis dersimize giriyordu. Sýnýf onun kiþiliðine büyük saygý duyuyordu. Çünkü O da bize saygý duyuyor ve bunu oldukça güzel bir þekilde hissettiriyordu. Giyimi, yürüyüþü, bakýþlarý, tarzý ve tavrýyla tam bir beyefendiydi.

Hiçbir öðrenciyi azarlamýyor, kimsede kusur aramýyordu. Hep iyi ve güzel olaný görüyor, takdir ediyordu. Tam bir beyefendiydi. Maraþ beyefendisi. Ýstanbul beyefendisi gibi.

Onun kiþiliðiyle kendimize saygý duymaya baþlamýþtýk. Hatta bize saygý duymayan öðretmenlere… Sevgiden hiç bahsetmeyeceðim. Öðrencisine saygý duymayan öðretmen onu sevmiyordur bence.

Ýþte biz Onun þahsýnda saygýyý öðrendik. Biz Onun sayesinde kendimize güven kazanmaya baþladýk. Biz Onu çok sevdik ve O’na büyük saygý duyduk. O hiçbir gün bizim yanlýþýmýzý görmedi ve yüzümüze vurmadý. Yanlýþlýklarý hep örttü. Örterek azalmasýný saðladý.

Ben bir gün sýnýfta Tarih Öðretmenine o zaman Kadir Mýsýroðlu’nun yazýlarýndan öðrendiðim bir olayý aktardým. Olay Mustafa Kemal’i Vahidettin’in Anadolu’ya göndermesiyle ilgiliydi. Bugün tevatür hale gelen bilgiye öðretmen fena bozulmuþ, dersi terk ederek soluðu idarede almýþtý. Biraz sonra sýnýfa Müdürümüz geldi. Yine o beyefendi tavrý üzerinde olarak bize öðüt veriyor, bizi ‘her doðrunun her yer ve zamanda söylenemeyeceðini’ anlatýyordu. Yine efendiliðinden taviz vermemiþti. Ama biz mesajý almýþtýk.

Okulu bitirmiþ üniversiteye kaydolmuþtuk. Ben bir fakülteden atýlmýþtým. Sosyal faaliyetler dolayýsýyla okula uðruyordum. Mezunlar derneði ve MTTB çevresinde okulla irtibatýmý devam ettiriyordum. Bir zaman sonra müdürlükten alýndýðýný duydum.
Ben ikinci bir fakülteye kaydolmuþ ve oradan mezun olmuþtum. Atanmayý beklerken liseyi bitirdiðim okulda Ýngilizce derslerine girmeye baþladým. Öðretmenlerimle ayný okulda görev yapmak büyük zevkti. Sigara içiyordum. Öðrenciliðimde Yeþilay kolu aktif yönetim kurulu üyesi olduðum halde arkadaþlar tarafýndan uzun zaman duman altýna maruz býrakýldýðýmdan sigaraya baþlamýþtým. O zamanlar tütün içiyordum. Öðretmenler odasýnda – her tiryaki öðretmen gibi- ben de sigara içiyordum. Oysa hocalarýmýn yanýnda içmemeliydim.. Þimdi hala bundan dolayý mahcubum. O beni uyarmadý. Uyarmaya tenezzül bile etmedi.

Neden sonra fark ettim ki öðretmenler odasýna gelmemeye, boþ vakitlerine kütüphaneye gitmeye baþladý.

Bana bir gün ‘sen Ýngilizcede kendini yeterli görüyor musun’ mealinde bir þey söyledi. Ben de üniversitede kalmak için dile çok çalýþtýðýmý ifade ettim. Aslýnda bu benim saygýsýzlýðýma bir ilenmeydi. Ondan özür dileyemedim.

Geçenlerde bulunduðum ve halen öðretmenlik yaptýðým kente geldi. Belden rahatsýz olduðum halde ziyaretine gittim. Dilimin ucuna geldiði halde yeni bir pot kýrarým, hocamý tekrar üzerim korkusuyla açamadým konuyu. Ama o sezmiþ gibi baþýnda geçen bir olayý anlattý.

Olay kendisinin üniversitede sigara içmesiyle ilgiliydi. Hocasýnýn onu fark ediþini Ýstanbul beyefendiliði tarzýyla onu onöre ettiðini, bu anlatýsýyla sanki benim yýllar önce yaptýðým bu saygýsýzlýðý telore ettiðini bildiriyor, benim özrüme mahal vermiyordu.

Ben Onun bir Maraþ beyefendisi olarak örnek idareci, örnek öðretmen olarak gördüm ve kendime idol edindim. Ama ne kadar baþardým bilmiyorum. Bütün idareci ve öðretmenlere örnek olmasý dileðiyle bana hakkýný helal etmesini isterim.

Ahmet Kemal
Kayýt Tarihi : 27.6.2017

MUSTAFA SIDDIK USLU(Bir üstün ahlak sahibi örnek muallim)

Ýzmit Ýmam Hatip Lisesinin ilk öðrencileri olan bizler despot bir idare anlayýþýndan sonra son derece demokrat bir müdürle karþýlaþtýk. Artýk saçlarýmýz sýfýra vurulmayacaktý. Merdivenlerden süzülerek çýkan Yeni Müdür oldukça güzel giyimli biriydi. Saçlarý düzgün taranmýþtý. Konuþmasý tam bir beyefendi havasý veriyordu.

Ne günlerden geçmiþtik Allahým. Okulda tam bir terör havasý estiriliyordu. Giriþte yapýlan sýký kontroller, baþýmýza taktýrýlan kasketler. Yoðun bir askeri disiplin altýndaydýk. Saçlarýmýz en fazla 3 numara olacak, alaburus olmayacaktý. Buna uymayanlar okula alýnmýyor, alaburus saçlara makas atýlýyordu.

Elbise tek tipti. En ufak deðiþiklik göze çarpýyor, cezalandýrýlýyordu. Dayak gýrla gidiyordu. Ýdareciler kral, öðretmenler despottu. Dersler aðýr, sýnavlar zordu. Öðretmenler dipnotlardan soru soruyorlardý.

Geçer not almak için günü gününe çalýþmaktan, kelime kelime ezberlemekten baþka çare yoktu. Öðretmenler ani sözlü ve yazýlý sýnavlarý yapýyor, en zor sorular sorarak sýfýrý basmaktan büyük haz alýyorlardý. Bizi adeta düz duvara týrmandýrýyorlardý.

Her sabah dýþarda sýra oluyor, uygun adým marþla sýnýflara giriyorduk. Tam bir robot olarak yetiþtiriliyorduk.

Ýþte tam böyle bir ortamda idare deðiþikliði oluyordu. Bir beyefendi nur topu gibi bir müdürümüz olmuþtu. Samsun Ýmam Hatip Okulu Müdürlüðünden gelmiþti buraya. Eski müdürümüz görevden alýnmýþtý. Kýsa zaman sonra onu ilimiz müftülüðünde vaizliðe atanmýþ olarak gördük.

Yeni Müdürümüzün adý Mustafa Sýddýk Uslu idi. Onu daha ilk günden sevmeye baþlamýþtýk. Hadis dersimize giriyordu. Sýnýf onun kiþiliðine büyük saygý duyuyordu. Çünkü O da bize saygý duyuyor ve bunu oldukça güzel bir þekilde hissettiriyordu. Giyimi, yürüyüþü, bakýþlarý, tarzý ve tavrýyla tam bir beyefendiydi.

Hiçbir öðrenciyi azarlamýyor, kimsede kusur aramýyordu. Hep iyi ve güzel olaný görüyor, takdir ediyordu. Tam bir beyefendiydi. Maraþ beyefendisi. Ýstanbul beyefendisi gibi.

Onun kiþiliðiyle kendimize saygý duymaya baþlamýþtýk. Hatta bize saygý duymayan öðretmenlere… Sevgiden hiç bahsetmeyeceðim. Öðrencisine saygý duymayan öðretmen onu sevmiyordur bence.

Ýþte biz Onun þahsýnda saygýyý öðrendik. Biz Onun sayesinde kendimize güven kazanmaya baþladýk. Biz Onu çok sevdik ve O’na büyük saygý duyduk. O hiçbir gün bizim yanlýþýmýzý görmedi ve yüzümüze vurmadý. Yanlýþlýklarý hep örttü. Örterek azalmasýný saðladý.

Ben bir gün sýnýfta Tarih Öðretmenine o zaman Kadir Mýsýroðlu'nun yazýlarýndan öðrendiðim bir olayý aktardým. Olay Mustafa Kemal’i Vahidettin'in Anadolu’ya göndermesiyle ilgiliydi. Bugün tevatür hale gelen bilgiye öðretmen fena bozulmuþ, dersi terk ederek soluðu idarede almýþtý. Biraz sonra sýnýfa Müdürümüz geldi. Yine o beyefendi tavrý üzerinde olarak bize öðüt veriyor, bizi ‘her doðrunun her yer ve zamanda söylenemeyeceðini’ anlatýyordu. Yine efendiliðinden taviz vermemiþti. Ama biz mesajý almýþtýk.

Okulu bitirmiþ üniversiteye kaydolmuþtuk. Ben bir fakülteden atýlmýþtým. Sosyal faaliyetler dolayýsýyla okula uðruyordum. Mezunlar derneði ve MTTB çevresinde okulla irtibatýmý devam ettiriyordum. Bir zaman sonra müdürlükten alýndýðýný duydum.
Ben ikinci bir fakülteye kaydolmuþ ve oradan mezun olmuþtum. Atanmayý beklerken liseyi bitirdiðim okulda Ýngilizce derslerine girmeye baþladým. Öðretmenlerimle ayný okulda görev yapmak büyük zevkti. Sigara içiyordum. Öðrenciliðimde Yeþilay kolu aktif yönetim kurulu üyesi olduðum halde arkadaþlar tarafýndan uzun zaman duman altýna maruz býrakýldýðýmdan sigaraya baþlamýþtým. O zamanlar tütün içiyordum. Öðretmenler odasýnda – her tiryaki öðretmen gibi- ben de sigara içiyordum. Oysa hocalarýmýn yanýnda içmemeliydim.. Þimdi hala bundan dolayý mahcubum. O beni uyarmadý. Uyarmaya tenezzül bile etmedi. 

Neden sonra fark ettim ki öðretmenler odasýna gelmemeye, boþ vakitlerine kütüphaneye gitmeye baþladý.

Bana bir gün ‘sen Ýngilizcede kendini yeterli görüyor musun’ mealinde bir þey söyledi. Ben de üniversitede kalmak için dile çok çalýþtýðýmý ifade ettim. Aslýnda bu benim saygýsýzlýðýma bir ilenmeydi. Ondan özür dileyemedim.

Geçenlerde bulunduðum ve halen öðretmenlik yaptýðým kente geldi. Belden rahatsýz olduðum halde ziyaretine gittim. Dilimin ucuna geldiði halde yeni bir pot kýrarým, hocamý tekrar üzerim korkusuyla açamadým konuyu. Ama o sezmiþ gibi baþýnda geçen bir olayý anlattý.

Olay kendisinin üniversitede sigara içmesiyle ilgiliydi. Hocasýnýn onu fark ediþini Ýstanbul beyefendiliði tarzýyla onu onöre ettiðini, bu anlatýsýyla sanki benim yýllar önce yaptýðým bu saygýsýzlýðý telore ettiðini bildiriyor, benim özrüme mahal vermiyordu.

Ben Onun bir Maraþ beyefendisi olarak örnek idareci, örnek öðretmen olarak gördüm ve kendime idol edindim. Ama ne kadar baþardým bilmiyorum. Bütün idareci ve öðretmenlere örnek olmasý dileðiyle bana hakkýný helal etmesini isterim.