- Kul’dun, halktan Hakk'a giderken
Hak’tan halka gelirken,Resuldün -
Ezel ve ebed sultanı seslendi
Emir verdi, ol dedi
Risalet gömleğini giyindin
Onlar, yeni geldin sanıyordu
Oysa;
Daha Adem suyla balçık arası bir varlık iken
Sen nebiydin.
Sen Adem’in çamurunda suydun
Eyyüb’ün sabrında köz
Musa’nın kırılmayan asası
Yusuf'un kuyusunu aydınlatan güneş
İsa’nın göğsündeki sihirli nefes
Sen Nuh’un gemisiydin
İbrahim i yakmayan o serin ateş.
Mekke sokaklarında horlanan sendin
Taif'te taşlanan
Kabe'de üzerine pislik atılan
Cübbesi çekiştirilip yırtılan
Bitmez tükenmez bir sabır
Uçsuz bucaksız bir şefkat
Yıkılmaz, sarsılmaz bir metanet
'Ya Rab, bilmiyorlar' diyordun,
'Bilmiyorlar onları affet'.
Geldin
Tozu dumana katarak
Sağında mutlak varisi olduğun
Gelmiş geçmiş bütün peygamberler
Solunda semeredar meyvelerin
Yunuslar, Mevlanalar, Bayram Veliler
Hepsini davana hüccet yaparak
Ve yıkarak hiçliği, değersizliği
Yok oluşu yerden yere vurarak geldin.
Kul’dun, halktan Hakk'a giderken
İnsanlığın bütün hacatını ona sundun
Bütün yaradılmışları katıp duana
Ve hepsine birden amin dedirtip
Külli bir münacatla sesini duyurdun
Hak’tan halka gelirken Resuldün
O büyük davayı ortaya koydun
Elinde mühürlü, kutsi bir bayrak
Tereddütsüz ve pervasız sallıyordun.
Ve şimdi, uzay çağında
Aklın, ilmin ve imkanın son noktasında
Binbir zahmet, uğraşı ve çabayla
Sigara gibi basit bir alışkanlığı bile önleyemezken
Hayalen ondört asır önceye gitsek
Seni bir de vazife başında izlesek
Helvadan yaptıkları putlara tapan
Sonra acıkınca o putları yiyen
Kız çocuklarını diri diri gömen
İnsanları eşya gibi alıp satan
Cahil, inatçı, barbar bir kavmi
Kısa bir zaman içinde, mucizevari bir surette
Damarlarına işlemiş kötü seciyelerden arındırarak
Nasıl insanlaştırdığını görsek
Görsek ve utancımızdan ölsek.
Şu anda bile
Berzah aleminden buğulu gözlerle bakıp
Bizim için ağlayan ey nebi
Bir yanında Cebrail, bir yanında Mikail
Bedri birbirine kattığın davan
Şimdi isyankar ellerde
Can serdiğin yollarına, gülsünler diye
Hamza'lar, Ali'ler, Ömer'ler kaldı Bedirde.
Hristiyan laf söyletmezken İsa’ya
Yahudi toz kondurmazken Musa'ya
Hindu secde ederken kör buzağıya
Ve Budist tapınırken güneşe, aya
Adını söylemek bile zul gelir oldu
Şu zavallı, bahtsız tebaaya.
Ey sebeb-i kainat
Ey eşref-i mahlukat
Ey şeref-i nev-i insan
Ey sonsuz nur
Sensizlik mağduru şu felaket asrına
Gül kokulu nefesini dokundur
Şefkatli ıslak bir buseni bahşet
Hakkınca tanıyamadık seni ey sevgili
Affet bizi
Bizi affet.
-----
Bernard Shaw: “İnsanlığın sorunlarının çözülemez hal aldığı günümüzde, Hz. Muhammed’e her zamankinden daha fazla muhtacız.O aramızda olsaydı, bütün bunları oturup bir fincan kahve içme rahatlığında çözerdi”
Prens Bismark: “İnsanlık senin gibi bir şahsiyeti hiç görmemiş ve bir daha asla göremiyecektir. Seninle aynı asırda bulunamadığımdan dolayı üzgünüm”
Louis de Lamartine: “Şayet gayenin büyüklüğü, vasıtaların küçüklüğü ve neticenin azameti, insan dehasının üç ölçüsü ise, modern tarihin en büyük şahsiyetleri bile Muhammed’le kıyaslanamaz.
Thomas Carlyle: “Dünya’da taç ve ihtişam sahibi hiçbir imparatora, yamalı bir hırka içindeki bu insan kadar hürmet ve itaat edilmemiştir.Onun dünya imtihanı, gerçek bir kahraman için lüzumlu bütün unsurları taşımaktadır.”
Goethe: “Biz Avrupa milletleri, büyük medenî imkânlarımıza rağmen, Hz. Muhammed’in son basamağına varmış olduğu merdivenin daha ilk basamağındayız.”
Tolstoy: “Eğer insana doğarken aklını kullanabilme ve dinini seçme yetisi verilseydi, dünyaya gelen her fert Muhammed’in dinini seçerdi...
