Online Üye
Online Ziyaretçi
Bir varmış bir yokmuş
İnsan denen varlık
Hüzün dolu bir masalmış
Bir kundakta var olmuş
Bir kefende yok olmuş
Altı üstü bir parça kumaşmış
Kim yaşamış kim ölmüş
Hepsi bir gün unutulmuş
Unutulmaz olduğunu sananlar
Nicelerini gömerken
Kendilerini hep unutmuş
Yolları düşmez sanmış
Omuzlar üzerinde
'Bir namazlık saltanata'
İşte hayat buymuş meğer
Gelen göçermiş sessizce
Nasıl ki her baharın kışı
Her günün bir akşamı
Kuşatırsa doğayı
Her doğan insanın
Blr sonu olmaz mı
İşte mezarlıklar orada
Daha çok değil mi
Yakınlarımız yerin altında
Dedeler, nineler ve atalar
Büyüdükçe bizler de
Amcalar, dayılar, halalar
Anneler, babalar, teyzeler
Bir varmış derken gözlerimizde
Blr yokmuş meğer hiçbirisi de
Mezar taşlarında anılar
Masallara konu olurlar
Blr varmış blr yokmuş.
Seyit Ahmet Uzun
Yazarın
Önceki Yazısı