Resim: Papuç gagalý leylek

Bir þair maydonoz yazýnca benim 

Tüylerim dikilir uzunca benim

Þairim kýzarým, kýzýnca benim 

Söylesem söylenmez dýrdýr olurdu,

Dýþý bir begonya, koku lavanta,

Elinde pazardan ucuz bir çanta,

Her iþinde vardýr biraz avanta,

Konuþsam her sözüm výrvýr olurdu,

Denizi anlatýr aklým þaþýyor,

Akdeniz’i sanki cepte taþýyor,

Denize üç günlük yolda yaþýyor,

Bir girse çizgili mýrmýr olurdu,

Her türlü yemeði yazar o þair,

Yazarken mutfakta gezer o þair,

Sofrayý þiirle dizer o þair,

Þiiri yazdýkça cýrcýr olurdu,

Saklambaç, kör ebe onun icadý,

Adý çelik olsa çomak soyadý,

Ömrünü yalanla boþa harcadý,

Topaca sarýlsa fýrfýr olurdu,

Kapak yapsan sýfýr satar gazete,

Zaman zaman düþer þair tezata,

Uzun anlatýlmaz sýðdý özete,

Karikatür çizsen Gýrgýr olurdu,

Kargalar çok güzel kalýr yanýnda,

Devekuþu gibi koþar en önde,

“Papuç gagalý leylek”lik var onda,

Kuþ gibi yüreði pýrpýr olurdu,

Ýstese yutar o tozu dumaný,

Kotrasý aksatmaz gezi limaný,

Bir güneþ bir yýldýz, feza uzmaný,

Makineden hýzlý çýrçýr olurdu,

Keþke inek olsa, faydalý sütü,

Pantolu pileli kalite ütü,

Daha o gelirken kopar gümbürtü,

Kamera kaydetse gýrgýr olurdu,

Sükunet huzur der, gizli gaz verir,

Kendi çalamýyor, ele saz verir,

Bir þiir yeter mi, sözüm az gelir,

Ýsmini verseydim, hýrgür olurdu,

28 Eylül 2024,

Akþamüstü

dipnot: (maydonoz deðil, doðrusu maydanoz)