Ekimin estigi yalimalaza
Körükleyen korlarda kiskirtilmis kamcilanmis burukluk
Heybesine cakil taslari toplayarak dagdan düzden dereden
Kapi numarasi silinmis bir avluyu terketmek üzeredir
Kendi kendine sönen atesler gibi herkes kendini cagirir
Ruhunu rüzgara teslim edip giderek son nefesten..
Boyali dünyalarin kara kalem calismasiyla salkim sögütler yola yamaca kilavuz
Dul kadin yazinda bir tenha baslangidir
Damda üzüm kurutur,
Yaprak döker cardakta fellik fellik asmalar
Kimine yaz biter güz gelirken, kimine tazelenir seneler
Sesi kalabalik bir sarkinin icine girmek sancisinin kederli perdesinden
Gögüslenmedik ipleri ve cizgileri yorulmaya zili calan alfabe
Cevrilen bisikletin pedalinde eylülü gecip okula yetismek icin
Sevincin dizginsiz kanatlarinda suya inen sürülerden
Iragfan atlardan
Ve uzak tarlalardan alicli bozkirlari toplar getirir
Soguyan serinligini duyup dokunarak sonbahara
Yokus büküs duvarlara
Sokaklara
Rüzgara
Insan okumaktan ask sökmeye
Uguldayan otlarin buruk bulanik sesi
 
Seyfi Karaca……….Ekim / 24