Hayat gibi,

Hayatým gibi;

Bana kollarýný açmaz bu kalabalýk þehir,

Cadde ve sokaklarýnda,

Yamalý asfalttan yollarýnda,

Yazýnda, kýþýnda ve baharýnda,

Yalnýzlýðýmýn izleri silinir bir bir.

Dillerde suskunluk

Ve tüm yürekler buz tutmuþ,

Gözlerde donuk bir öfke,

Ýçleri boþaltýlmýþ bedenler,

Cevaplarýný aramaktan vazgeçilmiþ nedenler,

Birazlar, azlar ve belkiler.

Her köþe baþýnda bir yabancý,

Her yüzde sanki ayný iz,

Ama hiçbiri beni görmez,

Bana dönmez ki hiçbir duygulu göz.

Ne bir selam ne bir gülüþ,

Ne de birkaç tatlý söz,

Yoktur bir dost eli

Veyahut tam bana sýra gelmiþken kalmamýþtýr,

Kalabalýðýn içinde yalnýzlýk,

Tarife ihtiyacý olmayan bir tür delilik.

Sözler, cümleler ve sesler havada asýlý,

Anlamý yok artýk,

Her cümlede yitik bir sýr,

Ýnsanlýksa zifiri karanlýk.

Kimse kimseyi mi dinlemez,

Herkes kendi derdinin rençperi,

Gözler renkli ekranlara sabit,

Ruhlar tek renk zincirlerinde.

Ýçimde sonsuz bir boþluk evreni,

Geniþlemekte her gün sessizce,

Sosyal denilen bu þehir ve bu dünya,

Yabancý gelir her defasýnda iþte.

Bir kalbim var ama dinlemezler beni,

Duvarlar arasýnda sýkýþýp kalmýþ

Ve olmamýþ

Ve olamamýþ

Ve olgunlaþamamýþ sevgimi.

Sanki duvarlar konuþur da insanlar susar,

Her nefesin altýnda bambaþka bir acý var.

Sosyal aðlar dedikleriyse,

Koskoca bir sirk

Ya da koskoca bir tiyatro,

Herkes maskeleriyle sahnede,

Gerçeklik ise çoktan atýlmýþ çöplüðe.

Elimi uzatsam boþluða,

Dokunamam ki kimseye,

Sesimi yükselteyim desem,

Yankýlarýný iþitirim yine kendi sonsuz boþluðumda.

Çaðýmýzýn vebasý bu,

Yalnýzlýðýn çaðý,

Yürekleri buz kesmiþ insancýklar

Ve herkes kendi oyunda.

Oysa bir dokunsalar bana,

Bir bakabilseler gözlerime,

Görebilirlerdi belki içimdeki çocuðu,

Belki de elleri ellerime deðse.

Ama kalpler kilitli,

Yollar çetin ve dar,

Bu sosyal maskeli balo,

Beni yalnýzlýða boðar.

Yine de pes etmem ben,

Edemem çünkü,

Çýðlýk çýðlýða haykýrýrým kalbimin sesini,

Þiirlerimle

Ve bu kýsýr döngüde ararým sevginin izini.

Bir þiir yazarým,

Bir dize dökerim,

Sevdayý sararým beyaz kaðýtlara

Belli mi olur?

Belki bir gün gelir de kýrýlýr bu zincirler,

Açýlýr kapýlar.

Bir dünya hayal et sen,

Dostluklarý gerçek,

Maskesizmiþ tüm yüzler

Ve samimiymiþ her bir yürek.

Olmaz deðil ya…