Yakınların en uzağıydın sen
Gözlerinin önünde eriyip biterken
Görmek aklının ucundan bile geçmedi.

Vurdumduymaz gözlerle bakıyordun
Hayata dair neyim varsa toplayıp giderken
Gidişlerimi bile bir gün fark edemedin.
Herkes gördü, sen görmedin !


Hüzünlerin en unutulmazıydın sen
Zaman geçse de sen geçmek bilmedin
Gözyaşlarımla suladım hep seni
İçimde hüzünlerini büyüttüm ben
Sen büyüdükçe ben yok oldum


Bu ne ilk ne de sondu

Ama bir gün son bulması umuduyla

Kim bilir kaç kez daha yok oldum

Sakın ola öğrenme sen

Umursamazlık gözlüklerini sakın çıkarma

Hiçbir şey anımsatmasın hüzünlerimi sana;

Ne bir yağmur, ne bir rüzgar ne de bir karanlık.

Aklına gelmeyeyim hiçbir zaman

Sendeki yokluğum hiç doğmasın

Beni hiçbir zaman bilme

Hiç var olamadım sende,

Öldüğümü de bilme!

( Sendeki Yokluğum Hiç Doğmasın başlıklı yazı oguz1017 tarafından 6.10.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu