Kalmadı kimsede güven duygusu
Kendi gölgemizden çekinir olduk
Söylemden ibaret mertlik vurgusu
Korkakça tavırlar takınır olduk
Anlayışla dinlemedik biz bizi
Silindi gönülden sevginin izi
Vesvese kapladı gözlerimizi
Her şeye şüpheyle bakınır olduk
Sıfırı tükettik keseden yedik
Armut ağzımıza düşsün istedik
Ne yanlış olana yanlıştır dedik
Ne de zülfüyâra dokunur olduk
Büyüğü küçüğü sayan kalmadı
Kural kaideye uyan kalmadı
Eli taş altına koyan kalmadı
Gözümüzü çöpten sakınır olduk
Kayboldu ideal tükendi amaç
Varsa yoksa oyun, varsa yoksa maç
Karnımız doysa da gözlerimiz aç
Günde sekiz öğün tıkınır olduk
Nankör ordusuna döndük topyekün
Sürekli tatminsiz sürekli üzgün
Ganimet yağsa da göklerden her gün
Yine halimizden yakınır olduk
ŞENTÜRK DURSUN
Yazarın
Önceki Yazısı