Ezmeseydi varlığın, içimin raylarını !
Kapar mıydım sana ben, gönül saraylarımı...

Kavuşmadım devlete, çekilirken uzlete,
İçimden bakıyorum, kopacak kıyamete !

Uğrarken sermayemiz, çok zamansız, ziyana,
Dökülüyorum şimdi, içime yana yana !...

Külü yok, dumanı yok, bu bir içten yanmadır,
Hayat dediğimiz şey, süresiz aldanmadır...

Kaç şekle giriyorum, çarparak aynalara !
Çalacağım son kapı, açılsın diye yara...

Zindanım da zehirle demliyorum efkarı,
İçinden geçiyorum aşmadığım dağları...

Bu yüzden uzak düştüm, soğutacak karlara,
Açıyorum içimi, patlayan volkanlara !...

Nereden bileceksin, düşmeyince bu hale,
Her şey ateştir burda, ateştir gül ve lale !

İyne ucu bir ışık, görünce bil deliyim !
Şaşacak birşey yoktur, bir embriyo gibiyim...

Denizde ve çöllerde, nasıl dağılırsa kum,
Elbet günü gelince, çatlayacak tohumum !

Yaşadım ve gördüm ben, öldürmez her kanama;
Kanamadan ölmem de, öldürecek bu yanma !...

Açık yaraya bile, söyle, var mı, şahit kim?
Bu bir içten yanmadır, acısı, şahitsizim !

Sevindirirsin diye, ansız çıkan af gibi !
Bir tek sana açmıştım, içimi çarşaf gibi...

Bu ne talihsiz bir son, ellerinde dürüldüm,
Buna da gerek yoktu, dokunduğunda öldüm !





( Çarşaf Gibi başlıklı yazı HayrettinYazcı tarafından 20.05.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu