Bir şehir ölüyor,soluğunun yankısından ürperen kuşlar firarda
Aç avucunu nedi?r nedir bekleyen seni ?sabahının akşamında
Ağıtlara düşmüş bu kaçıncı sevdadır?,bağrından saplı toprağa
Nedir böyle yanarak çekilen tek nefeste iki can arka arkaya

Bir çiçek ölüyor,pınarın suyu yasaklı sevdaydı yanı başında
Düşen yaprakların son arzusu savrulmaktı uzak diyarlara
Ağlayan bülbül,anlatamadı hiç bu sevdanın derdini bir anlayana
Kaçsanda,dönsende aynı yollardasın gidemedin uzağa


Bir şehir ölüyor,ruhu sıyrıldı dünden bu güne an ve an
Boş bir kalabalıkta sanma ki, var hala yaşayan
Nasıl ki; ben, sensizliğimde soyulur yağmalanırım
Aynalara düşen suretim aslında, ben değilim gördüğün


Bir şehir ölüyor birde ben,kopan çığlıkğa yok artık kafa tutan
Son bir karagözlüme düştü dilimden acı bir selam
Gidenler korkarmış ya,,gelenlerin kavgasından
Seni soluyarak ölüyoruz, Şehir ve ben..

üMİT Seyhan
( Şehir Ve Ben başlıklı yazı Ümit Seyhan tarafından 21.05.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu