DAÐINIK YATAK

Bir dairede iþim vardý. Oturmuþ, sýramý beklerken bir çit yeþil gözün beni süzdüðünü farkettim. Orada çalýþan kýzlardan biri bana beðeniyle bakýyordu. Gözlerinden gözlerimi alamadým. Baþýmla hafifçe selam verdim. Gülerek baþýný eðdi. Sýram gelmiþti. Ýþimi görüp kýzýn yanýna yaklaþtým. Kýz þefiyle konuþuyordu. Dudak bükerek oradan uzaklaþýyordum ki, kýzýn þefiyle konuþmasý bitti. Bana dönerek

“Evli, iki çocuklu” dedi. Yani, merak etme, aramýzda bir þey yok, olamaz, demek istiyordu. Bundan cesaret alarak “Buradan kaçta çýkýyorsunuz?” diye sordum. “Beþ gibi” dedi. “Görüþürüz” diyerek elimi uzattým. Tokalaþtýk. O da “Görüþürüz” diyerek el salladý.

Tam saat beþte dairenin önündeydim. Kapýdan çýkarken beni gördü, yanýma geldi. “Bir yerlerde oturup konuþalým” dedim. “Olur ama evde biraz iþim var. Uzun sürmez” dedi. “Hadi sen de gel” diye elimi tuttu. Fýrsatý kaçýrmamak için hemen olur dedim. Yolda, “Yarýn istersen daha erken buluþabiliriz” diye güldü. “Nasýl olacak o?” , “Dairedekilere annem hasta diye yalan söylerim.”, “Ýnanýrlar mý bakalým”, “Niye inanmasýnlar? Aðlayýveririm, inanýrlar.”

Ýçimden, “Yalan söylemeyi iyi beceriyor anlaþýlan. Beni hemen evine davet etti. Elinden kaçýrmak istemiyor galiba. Bana sen dedi. Hemen sahiplendi. Evde kendisine bir þey yaparým diye hiç çekinmiyor. Belki de iþi saðlama baðlamak istiyor. Baþka erkekleri böyle evine çaðýrýyor mu acaba? Bana güveniyor herhalde. Uslu duracaðýmý nereden biliyor? Yoksa eþine dostuna, bakýn benim de bir sevgilim var. Ciddiyiz. Durdum durdum, turnayý gözünden vurdum. Hem yakýþýklý hem paralý birini buldum mu demek istiyor…Yoksa erkeksizlik baþýna vurdu da ne olursa olsun mu diyor?” gibi düþünceler geçiyordu.

Evine vardýk. Beni bir koltuða oturttu. “Bir dakika bekle” diyerek daðýnýk yataklý odasýna geçti. Odasýnýn kapýsýný tam kapamadý. Ýnsan yataðýný bir toplar be! Ben bile erkek olduðum halde her gün yataðýmý toplarým, hiç daðýnýk býrakmam. Belki aceleden böyle yapmýþtýr caným. Pasaklý biri deðildir herhalde. Neyse, kötü düþünmeyeyim. Dakikalar geçiyor. Nerede kaldý bu? Ýçeri girip kendisini yataða atmamý mý bekliyor yoksa? Bir gözetleyeyim bakalým içerde ne yapýyor diye düþünerek ayaða kalktým. Tam o sýrada yanýma geldi. “Çok beklettim mi caným?” diye sordu. Sonra da, “Dairedeki kýyafetimi hemen evde çýkarýrým. Hoþuma gitmiyor üniforma gibi o þey. Nasýl, yakýþmýþ mý? Sana daha güzel görünmek için giydim. Ne giyeceðime karar verememiþtim. Ondan geciktim” diye özür diledi. “Evde yalnýz mý yaþýyorsun?” diye sordum. “Evet” dedi. Tam o sýrada kapýnýn zili çalýndý. Açmadý. Telaþla, eyvah, basýldýk galiba, diye düþündüm. “Kapýyý açmayacak mýsýn, kim gelir bu saatte?” diye sordum. “Komþumuz meraklý melahattir bu. Kapýyý çalýþýndan anladým. Pencereden senin geliþini görmüþtür.” Diye kapýya yöneldi. Çünkü kapý çalýnmaya devam ediyordu. Kapýyý açtý, “Meþgulüm, sonra gel” diyerek kapýyý kapamak istedi. “Ne meþguliyetiymiþ bu?” diyerek içeri girmeye çalýþtý komþu kýzý. Ýçeride beni görünce güldü, göz kýrptý. “ Anladým þimdi kapýyý geç açýþýnýn nedenini, diye konuþtu. Bizimkinin kulaðýna eðilip “yoksa iþ baþýnda mýydýnýz kýz?” diye fýkýrdadý. “Yok caným, daha neler!”

“Nasýl yakaladýn bu yakýþýklýyý” diye fýsýldadý. “Ben ev kýzýyým ya. Düþmüyor bana böylesi” diye içini çekti. “Ýmreniyorum sana” diye baþýný salladý. Bizimki, “Ben de sana imreniyorum” diye konuþtu, “Evde keyif sürüyorsun. Karýþanýn görüþenin, rahatsýz edenin yok.”

“Merak etme. Evlenince iþi býrakýr, evinin kadýný olursun.”, “Ýnþallah!”

Komþu kýzý fýsýldamayý býrakýp benim yanýna geldi. “Tanýþtýrmayacak mýsýn beni bu beyle” diye sordu. Cevap beklemeden, “Hoþ geldiniz?” diye eðildi, elimi sýktý. Gözüm göðüslerinin çatalýna takýldý. “Oradan gözlerimi ayýramadan hoþ bulduk dedim. Karþýma oturdu. Mini etek giymiþti. Eteði baldýrlarýna kadar sýyrýldý, aldýrmadý, örtmeye de kalkmadý. Bacaklarý güzeldi. Yutkundum.

Bizimki tehlikeyi sezip beni ayaða kaldýrdý. “Biz de gitmek üzereydik” diyerek kapýya doðru sürükledi.

Dýþarda komþu kýzý “sevgilini yemedik ya” diye söylendi. Böyle diyordu ama “onu alma beni al” der gibi gözlerimin içine bakýyordu. Onu orada býrakýp aþaðýya indik. Evin altýnda bir çay ocaðý vardý. Saða sola birkaç iskemle atýlmýþtý. Çay ocaðýnýn sahibi bizimkini görünce güldü. “Bugün eve çift mi geldin?” diye göz kýrptý. Merakla beni süzdü. “Öyle oldu Ali abi” dedi kýz, sonra bana döndü, “Ýstersen burada biraz oturalým. Ali abi güzel çay demler, içmeden duramam. Dairedeki kadýn bu iþi beceremiyor” diye konuþtu. Ýçimden "madem çay içirecektin, yukarýda niye içirmedin, çay yapmayý da mý bilmiyorsun_" dedim. Daðýnýk yatak gözümün önüne geldi. "Sen önce yataðýný düzelt, çay þöyle dursun, diye söylendim.

Kahveci, çýraðýna, "Þurayý biraz düzelt, beyefendi otursun. Ben de onlara kendi ellerimle tavþan kaný bir çay demleyeyim" diyerek güldü. Bizimki de gülerek, "Ýþimden yorgun geldiðimde burada oturur, çay içerim. Abimin çaylarý meþhurdur. þimdi boþ olduðuna bakma. Öteki mahallelerden çay içmeye gelenler olur" diye konuþtu. "Öyle ya, dedi çaycý. Çoðu zaman sabah kahvaltýsýný burada yapar haným kýzýmýz. Yesin diye simitle peynir de bulundururum."

Ýçime bir soðukluk girdi. "Demek kahvaltýlýk hazýrlamaya da üþeniyorsu ha!" diye mýrýldandým. Bu kýz, yaðlý kuyruk buldum diye beni herkese tanýtmaya çalýþýyor. Ýlerde iþ ilerleyince ayrýlmak zor olur böylesinden. Bakarsýn, beni evlenme vaadiyle kandýrdý diye dava açmaya kalkar. Tanýklarý da hazýr nasýl olsa. O zaman ayýkla bakalým þu pirincin taþýný...Komþu kýzýyla da baþým belaya girebilir.

Oturmuþtum ama ani bir kararla ayaða kalktým. "Benim çok acil bir iþim vardý. Unutmuþum. Kusura bakma. Gitmek zorundayým" dedim. Bir þey söylemesine fýrsat vermeden oradan kaçtým.

ERHAN TIÐLI