Vagon Kilitlendi...
Üzme hayat, üzme son demde beni,
Yılların yükünü çekemez oldum.
Savurur atardım sırtımdan seni;
Dehrin bileğini bükemez oldum.
Öyle işler açtın garip başıma,
Bazen zehir kattın tatlı aşıma.
Onmaz dertle çıktın benim karşıma,
Derdimi kimseye dökemez oldum.
Sızlar da yüreğim gün gece sızlar,
Anlamaz halimden hiç vefasızlar.
Bilmez oldum kimdir; haklı, haksızlar,
Hoyrat dikenleri sökemez oldum.
Akşam yakın, gün bekleme karadan,
Gücün varsa "tün" ü çıkar aradan.
Düzen kurmuş, dönen çarkı Yaradan,
Bir güle özendim, ekemez oldum.
Ne aklar içinde karalar gördüm,
Garibi, yoksulu, yaralar gördüm.
Önden arda düşen sıralar gördüm,
Bayrağı yüceye dikemez oldum.
Geldi geçti ömür denen mezellet,
Kimine kut verdi, kimine zillet.
Kalkacak tirene kesildi bilet,
Dünyanın kirini silkemez oldum.
Güvendim Rahman'a, çıkmadan yola,
Bazen yalnız idim, bazen kolkola.
Bu uzun seferde kaldı son mola;
Vagon kilitlendi, çıkamaz oldum...
19.02.2017
Fatih-İST.
Enver Özçağlayan
(
Vagon Kilitlendi... başlıklı yazı
enver-ozcaglayan tarafından
2.12.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
