köye giden
araba kalkmýþ,
……….
belli nasip olmayacak
….
ben hep kaçýrdým köyün arabasýný
..
ya vaktimiz olmadý,
ya paramýz
eller gibi, yaz gelince
o sahil senin,
bu yazlýk benim
hiç olmadý hayatýmda
ilk zamanlar
düðün borçlarý
sonralarý da..
yetemedik, bitemedik
derken ilk hanýmýn hastalýðý,
çocuklar…
çocuklarýn okuluydu
þunuydu-bunuydu
ikinci haným bizim gibi
köylü kýsmý deðil ki
anlamadý vardan-yokdan
iþtee geliverdik buralara

ömürde bi kendim oldum
uykum kaçar geceler boyu
zor ederim sabahý..
her sabah taze ekmek bahene
def eder kederimi taþfýrýn yolu

farkýnda deðilim “dur” dediðimin
ben “güle güle” diye el salladým
bir 32 plakalý kamyona
elimle “nerelisiniz” dedim
“Yalaca” dediler
yer açtýlar þoför mahallinde
ekmek almaya diye çýktýk
gele gele kýrkyýl geriye
ömürde bir kendim oldum iþte

nere gideceðim, buraya kadar gelmiþ (i) kene
tabi köye
de…
bak onu da arabayý kaçýrmýþýyýz gene




o yana giden arabalara binsem
þoseden alan olmaz mý beni,
ya da
insem Gövceli Köprüsünde
týrmansam Yazýlýya,
kýrk yýldýr düþlerimdeki gibi

dizlerim dutar mý,
gelen giden olmaz mý,
bi yoldaþ hani,
çocukluðuzdaki gibi
týrmansam Yazýlýya
bari yeðennerim beni tanýsa
….
bana sahip çýksalar
adýný bile bilmediðim
öz-be öz yeðenlerim
…
hiç bir þey olmamýþ gibi
…….
evel Allah hiç kimseye yük olmam da
gel de bunu anlat onlara
þöyle bir göz oda olsa
sabah tarlaya-takkaya
gidenlerle bir uyansam
o gidenlerde evzinsem,
sýðýr sürenlerle
yolcu geçirenlerle
yarenlik,
kahvede sabah çayý,
ýsmarlasam herkese,
sahi
……..
Deli Yakýp sað deðil mi,
Deli Adil,
Deli Aziz
Güçcük Bolat,
Goca Durmuþ,
Goca Hesne
Gýzýl Eþe
Hoca Melit,
Cüce Melit,
Deli Melit
Kör Melit
Kör Ýzzet,
Topal Melit,
Topal Hasan