Kardelen
Yakamozu unutmuştum ben,
Mehtaba hasret kalmıştım
Şu gurbet elde.
Gözlerinde gördüm dün gece
Yakamoz parıltısını.
Bir goncanın güle dönüşüdür gülüşün,
Yeşile hasret kaldığım kış günlerinde
Yeşilim sensin,
Çiçeğim sensin...
Kokunla gülleri menekşeleri kıskandıran sensin.
Bir menekşe kokusu alır götürür
Beni başka diyarlara.
Ama yinede ayıramaz beni hayat.
Hayallerimin bile ulaşamayacağı yerlere
Benliğimi götüren sensin...
Ağaçların çiçek açan dalları,
Bir bahar sabahı seni selamlar
Ve bir kuş sesi şarkımız olur.
Esen seher yeline rağmen
Sıcak nefesini özlerim.
Kışımı bahara çeviren sensin.
Gurbeti vatan yaptın bana.
Bazen anam, bazen bacım,
Bazen can yoldaşımsın.
Gülmeyi seninle öğrendim.
Özlemin şarkılarını söyledim
Soğuk kış gecelerinde buzlar üstünde.
Sen boşlukta çırpınan kalbime,
Bir şiir gibi dolan sevgisin.
Sen bir yaprak gibi solan gönlüme,
Baharda yağan yağmur gibisin.
Seven benim sevilen sen eğer;
Bu sevgi uğrunda ölmeye değer.
(
Kardelen başlıklı yazı
şaircesevmek tarafından
20.04.2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
