Bir dem gelir gayri kaçışı yoktur

Omuzunda ağır yüktür yaşlılık

Çare yok derman olamaz doktor

Hayatın içinde bük tür yaşlılık

Düz yokuş olur tıkanır nefesin

Olsa da bir rüzgâr göğüs veresin

Dinlenmez sözlerin kesilir sesin

Kıştan bir önceki güz dür yaşlılık

Kendini yıkılmaz dağmış sanırsın

Yıllar rüzgâr olur dayanamazsın

Gençken öğrenilmez yaşar anlarsın

Yol yokuşunda kısa düz dür yaşlılık

Gözlerin hep dalar ufka bakarken

Dostlar ayrılmıştır elin sıkarken

Bir nefeste üç basamak çıkarken

Ah ulan! Denilen söz dür yaşlılık

Maziyi anarken gözlerin dolar

Yüzünde belirgin iziyle yıllar

Fısıldar kulağa ağaran saçlar

Hayatı hatim’ de cüz dür yaşlılık

Ellerin titrer yüreğin burkulur

Biri söz söylese nutkun tutulur

Akıl iflas eder zihin unutur

İnsanın içinde cızz dır yaşlılık

Hikâye olursun keyfe neşeye

Varlığın yaramaz artık bir şeye

Bir minder atarlar karşı köşeye

Aranıp durulan göz dür yaşlılık

İbrahim yaşamak kısım kısımdır

Bahar yaz hazanın sonu kasımdır

Kırılan her gönül benim yasımdır

Elli altmış yetmiş yüz dür yaşlılık

İ. Taşçı