Sonum olmayacağını bildiğim halde bağlanmıştı kalbim sana,
Ayaklarım kanaya kanaya koşarken aldırış etmiyordu yokuşlara,
Sarhoşun mektubu okunmaz, ben sarhoşken şiirler yazdım sana.
Biz bir elvedayı çok gördük, birbirimizi bıraktık yok oluşlara.
Dinmiyor içimdeki yara keşke gitme deseydim sana,
Hangi buluta el sallasam, esir ediyor kalbimi yağmurlarına,
Bir yanım eksik bir yanım hep vicdan.
Ne zaman aklıma düşsen kalbim her seferinde hüsran.
Hangi günahımın cezası oldun hangi yanlışımın?
Adını zikredince üşüştü kalp çarpıntılarım,
Kalemimin mürekkebi bitince, sigaramın külüyle ismini yazdım.
Sen Veysel Aşık şiiriydin, ben Neşat Ertaş sazıydım.
Bu hayat bana her gece haykırışlarla uyanmayı öğretti.
Gidişin insanlara olan özgüvenimi ve onlara olan güvenimi köreltti.
Aşka olan saygımı vicdanımı asılsızca kör etti.
Seni unutmak için çaba sarfetmedim ama yokluğun hayallerimi mahvetti.
Sana yazdığım şiirleri meyve veren bir ağacın dalına astım.
O ağacın gölgesinde oturdum, düşlerimize hayallerimize sarıldım.
Önüme düştü ağacın bir yaprağı, ağlamaya başladım.
Bu sana son şiir yazışım son ağlayışım olsun.
Yarım kaldık yoldaşım.
Hayati Doğan CEYLAN
(
Son Şiir başlıklı yazı
Doganceylann1 tarafından
27.02.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
