Boyası dökük ahşap bir ev, kimsesiz.
Sokak lambaları, geceye göz kırpıyor.
Yağmurda ıslak saçıyla,
Bir çocuk köşebaşına sığınmış.
Korkulu yüzler tutmuş, her köşeyi.
Sanki rüzgâr avutuyor, her kederi.
Saadeti taze günler,
Bahçelerde lavanta kokusu...
Kapısı kilitli, sofası yalnız evler...
Duvarları, dakikaların nöbetinde.
Bir bekleyiş ki... Hangi gurbetten,
Hangi sılaya seslenir bilinmez yollar.
Özlemler akar, sokak başı çeşmesinde
Sevdalar çağlar, gün yüzüne hasret.
Bir şadıvardan akar zaman,
Sanki hepsi maziden bir hayalet.
(
Hayalet başlıklı yazı
nesrin-ozdemir tarafından
7.03.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
