Sığınak
Sığınacak bir limandır bazen doğa,
Kaçmak istediğinde insandan, evden,
Her zaman kucaklar, anaç bir yuva,
Yaralarını sarar, dinlendirir beden.
Doğa Ana, hepimizin öz anası,
Yaratılışa şahit, sessiz, derin...
Ebediyetin nuruyla ıslanmış yorgan,
Sar beni, teselli et, al göğsüne beni.
Bu garip, yaralı, yitik meczuba,
Var mı diyeceğin bir tek sözün?
Beton duvarların içinde kaybolurken,
Hâlâ açık mı bana kolların, özün?
Bir günahın tesellisini istiyorum,
Kavrulurken kemiklerim, soğut bedenimi.
Senden almaya geldim son umudumu,
Bağrında uyuyayım, ver toprağında yerimi.
(
Sığınak başlıklı yazı
İslamokan17 tarafından
17.03.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
