Oysa ne de güzel nurluydu kahverengi bakışlarım solgun bir güle dönmeden evvel 

Ahenkle şakıyan sesim şimdilerde titrek ve ürkek 

Hazan Yapraklarımı döküyorum bu mevsim, 

Her mevsim olduğu gibi Söğüt ağacı sanırdım 

Kendimi sert kışlara alışık 

Oysa şimdilerde yapraksız dallarımı sallıyorum uzak ve ırak kıyıların kollarına 

Boynum bükük, gözü yaşlı kaldım 

Kalbimde ne olduğunu anlayamadığım yoğun hislerin varlığı 

Kader utansın şu garip gönlümü huzurlu bir dakikaya muhtaç edecek kadar acıya mahkum 

Oysa havada pek güzel 

İnsanın bir kış gününe inanası gelmiyor 

Uğrak zamanlarda uğrasana 

Başın önünde bakma öyle dalgın dalgın 

Derin bir nefes ver ey bilge ağaç 

Hoş bir nida ile gülümse 

Bir kelam et, bir selam gönder 

En güzel zamanlar sahi nerede kaldı 

Savur nehrin sularında mektupları teker teker 

Havada serin bir nisan havası

Portakal çiçekleri çok erken açtı 

Durgunluk çöktü yine benliğime 

Beyhude zaman seni benden çaldı

Artık senin genç ve arzu dolu duygularına karşılık veremez 

Dedim ya havada vahşi bir güzellik var 

Bilgelerin bilgesi ne garip bu hislerin 

Nerden gelir gider! gerçek gülüşler sahte yüzler 

Nerden gelir bana bu seni dert etmeler 

Hüznünü görürüm gözlerinde hayat bulduğum bu yüzde 

Bugün ne kadar güzel ve şuh. 

Huşu kuşları gelir aklıma ne de güzel öterler 

Duyduysan hüznün sesini ve aldıysan kokusunu 

Anka kanadında sen yine de uç gel