Ne isyankarım nede asiyim

Ömür çilesini dolduran biriyim

Gözlerimi kaparım teveküle

Düşlerimde sevdanın yorgunluğu

Geçmiş ardımdadır dönüp bakmam

Hep umudu çalan Haramilerin

Boş yere inanmışım yalanlarına

Geçmişin üzerimde yorgunluğu 

Bedenimde mevsimlerin yükü

Karabasan gibi çöker üstüme

Ruhum daralır fırtınalı gecede

Karanlık gecelerin yorgunluğu

Hiç bir tadı kalmamış dünyanın

Burhama düşmüş insanın çilesi

Dürüst insan menfaattan gayrisi

Koca dünyanın yorgunluğu

Herkezde bir kibir sanki ağa paşa

Katılaşmış yürekler yalan fırkası

Eksik olmuyor başımızdan tasası

Yıllardır bizde gönül yorgunluğu.