Online Üye
Online Ziyaretçi
Çok yazıyorum diye kalem dargın bana
Ben de bir o kadar kızgınım hayata
Gecikmiş sabahlar uykularımı bölüyor
Tanklar hep aynı hizada
Düşler yorgun ve yolda kalmış
Kalbim yorgun ve kanser
Şifası yok dedi doktorlar
Ancak ölüm temizlermiş bu hastalığı
Biliyorum yok bir şeyim senden başka
Sen ruhumda kanayan yara
Sözler de tükenir bu sevdada
İnsan ölümü düşler
Ölüm çoğalır hep yakamda
Sokaklar artık daha da dar
Gökyüzü özgürlüğüne düşkün
Aşıklar el ele
Duyarsın işte
Duyarsın
Ölmüş derler
Bir dua bile etmeden
Kırılır tahtım tacım
Sabır taşım
Bir hayalin ardında yorulan bedenim
Uzanır öylece cansızca
Hüzün bu aralar bir kaç beden büyük geliyor işte
Benim hikayemde evler soğuk
Benim hikayemde insanlar çıldırmış
Benim hikayemde hikaye yok
Ve ihanet diz boyu
Kahır hiç dinmeyen yağmur
Dizlerim de tutmuyor artık
Ömrümden ömür düştü uçurumlardan
Yuvarlandı ruhum kayalıklardan
Yok hiçbir şeyim senden başka
Ve sen hiç olmasaydın keşke