Düşen Bir Aynanın Sesi
Yokuş aşağı yürürken
Bir taş attım içimdeki suskunluğa,
Yankı vermedi.
Meğer içim çoktan boşaltılmış bir eve benziyormuş.
Bir çocuk ağladı ötede,
İçim sızladı demem,
İçimle ağladım belki biraz
Çünkü bazen, en çok biz terk ederiz kendimizi.
Sırtımdaki gölgeyi suçladım önce,
Oysa ben yürüdükçe büyüyen bendim.
Düşlerimi yerleştirdiğim kutu
Buzdolabının en arka rafındaydı
Ve tarihler geçmişti çoktan.
Kırıldım.
Ama bir tabak gibi değil,
Bir aynanın tam ortasından
Kendime çarptım da çatladım.
Şimdi her sabah
Yeniden tanışıyorum
Yüzümde uyanan biriyle.
Adım neydi?
Bilmem.
Ama her gece
Biraz daha yaklaşıyorum kendime.
Turgay Kurtuluş
(
Düşen Bir Aynanın Sesi başlıklı yazı
turgaykurtulus tarafından
15.04.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
