Çünkü ; insanım… Usulca hâlâ toprağa düşer umut kokulu cemrelerim. Rojda,Berivan ,Adriana,Elena,Melike,Murat... İsimlerin ne önemi var?Adımı barış koyun benim,adımı sevgi koyun! Kırılan camlar değil,canlar artık kendinize gelin! Y/andıkça türkülerim, hıçkırıklarımın solukları dipsiz kuyularda ağlar. Ey zulüm!Çoğalacağın kadar yanacaksın, zaten cehennemler sana dar. Bu kin, nefret iblislerin elinde oyuncak olan, ekmeğine acı doğrayan. Kan tutarken dağlarımda ceylanlarım, öksüz savrulurken papatyalarım, Uyan ey insanlık!Sol yanında çarpan yüreğinden utan!
Çünkü ; insanım… Nabzımı her şehidim defalarca vurur,ciğerim kanıyor. Kefenim,sözde tarihi yazanların elinde kirlenmiş. Kefenim,barış diye kınalı kuzuları vuran kurşun sesinin ellerinde. Kefenim,güvercinlerimi dikenli tellere asan hangi kardeşimde? Ümitlerim var diye filizlerimi koparmışlar d/alımdan. Afrika’nın kurak çöllerinden,Dicle’min acı yazgılı nasırlı ellerine, Ha şimdi ha biraz sonra yine ağlayacak bir ana ba(harlarda) yine. Bilinmez ki sıra kimde, namert,düşman uzakta değil nefeslerinde. Bu yüzden sevdalandım hicretine,cennet kokan memleketime. Korkma! Aldığım yara kanamaz,melekler ölmez unutma!
Çünkü ; insanım… Bazen on üç yaşında beşik kertmesiyim. Bazen de iki koyuna başlık parası. Bazen bir doktorum bazen de bir köyün ağası. Berdelim,yangınlarda dayım oğluna yeğen derken,halam kızına kuzenim. Zorlarla,olmazları oldurup bir avuç toprak uğruna töre dediniz bunun adına. Nikah kıydınız,canımda sızlarken güllerim,cebimde varken bilyelerim. Koynumda yar diye sardığım,oldu kangren dikenim. Seviyorum diyemedim ki! Sevdam kelebek gibi çırpınırken ruhumda ah!Kimlerin umrunda? Ey kahır!Sen insansın,kadınsın,anasın,kucağında yatan masum bebekte. Filistin’de,Irak’ta, Diyarbakır’da, Mardin’de ölen serçeler bebek değil mi?
Çünkü ; insanım... Seyr-i âleme daldın ey İnsan! Sen fani dünyayı. Bir elin yağdaysa, bir elin balda kimin umurunda,dost bir lokma ekmek davasında. Rahat ederse vicdânın,hadi şimdi huzurluca yat! Sen bırak dünyayı, önce gönül terazini doğru tart! Bu güzel,bu çirkin,bu zenci,Kürt,Laz,Çerkez,Türk dediniz ezdiniz. Bırak artık! Dini,dili,ırkı,mezhebi soyu bırak! İnsanı insan olarak,Yaradan’dan ötürü herkesi bir yarattı diye sevmeye bak!
Çünkü ; insanım... T/uzaklarda düğümlenmiş söyleyemediklerimle, Sizler astınız, kırmızı gülleri dar ağaçlarında iplere. Bir zemherinin cama vuran ayazında leylak kokan dualarımızı kirlettiniz. Siz,dar şafaklara acı/yan gözyaşlarımıza,bu zehirleri ektiniz. Ömrümüze emanet bırakılan rehin soluklarımızla,kalabalığız. Yalnızız,hepiz,hiçiz,günâhımızla,sevâbımızla,inançlarımızla insanız. Ama hep onurumuzla,gururumuzla,namusumuzla, varlığımızla var olmalıyız.
YASEMİN CANAN…
EY İNSANLIK! ZULANDA MERMİ DEĞİL BIRAK ARTIK SEVDA TAŞI! YİĞİTLER ÖLÜR SANMA YERİ GÖĞÜ BİR YARADAN VAR UNUTMA! HER CANLIYA ELBET BİR GÜN ÖLÜM, SIRAYLA MUSALLA TAŞI. DİN DİL IRK MEZHEP DİYE DÖKMESİN ANALAR BU KANLI YAŞI GÜNEŞ GÖKYÜZÜNDEN KORKMAZ, BARIŞI ÖNCE RUHUNDA TAŞI! İNSAN OL, SADECE İNSAN SIRTINDA YALANLARI DEĞİL, OMZUNDA NAAŞLARI DEĞİL,GÖNLÜNDE SADECE BİR ELİF TAŞI!
YAVRUM,YETİM KALMIŞ ÖKSÜZ KALMIŞ KUZUM,YARINIM,FİDANIM,UMUDUM,GURURUM,ŞEHİDİM,DUL KALMIŞ ELLERİ KINALI GELİNİM,BİR YANI ZEMHERİDE DAĞDA OĞLUNA YANAN DİĞER YANI ASKERİM VURULDU DİYE AĞITLAR YAKAN GARİP ANAM, ÖNCE DE VATAN SONRADA VATAN, YASEMİN CANAN İNSAN OLDUĞU İÇİN UTANIYOR ÖZÜR DİLİYOR.
( Çünkü İnsanım başlıklı yazı yasemin-cana tarafından 2.06.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
