SENSİZ YAŞAMAKTAN USANDIM DURDUM
Döndürdün günümü kara geceye
Sensiz yaşamaktan usandım durdum
Çözümü olmayan sır bilmeceye
Umut girdabında katlandım durdum
Saatler günden yıl çaldığı zaman
Canım boğazıma geldiği zaman
El alem uykuya daldığı zaman
Aya, yıldızlara seslendim durdum
Neler çektiğimi bilen olmadı
Akan gözyaşımı silen olmadı
Süt dökmüş kediden farkım kalmadı
Gönlümün emrinde uslandım durdum
Okunu sapladı feleğin yayı
Çıkmadı bahtıma sevincin payı
Yüzüm hiç gülmedi bir ömür boyu
Hüzün dağlarına yaslandım durdum
Mutluluk nasıl şey, hissetmedim hiç
Kaderin hükmüne ses etmedim hiç
Yorulsa da gözler pes etmedim hiç
Ömrümü yollarda kullandım durdum
Yüklenirken felek en üst sınırla
Direndim hükmüne elde sıfırla
Gülvani’yem tek sermayem sabırla
Hayalin peşinde dolandım durdum
GÜLVANİ – Songül ALTINKAYNAK
(
Sensiz Yaşamaktan Usandım Durdum başlıklı yazı
songul-altinkaynak tarafından
5/17/2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
