Ve ay yalnız
Yalnız başına parıldıyor
Her yer karanlık
Acı çekiyor
Yıldızlar kadar sevgi istiyor
Kendinin farkında
Tıpkı özgür ruhlu karınca misali
Bağır çağır şarkı söylerken Ağustos böceği
Tüm yükü sırtında taşıyor
Tek başına ağır yükünü kaldırıyor
Yorgun
Üzgün
Mağlup
Elinde bavulu ordan oraya savruluyor
Ve ay yalnız
Acısı büyük sanıyor
Bir gün geçecek biliyor
Çünkü tüm bunlara değecek
Yalnız başına parıldıyor
Her yer karanlık
Yıldızlar kadar sevgi istiyor
Kendinin farkında
Uzun metrajlı film yolculuğu sonunda bitti
Gözleri donuk ve mat
Işığı göremiyor
Çünkü o tek
Yalnız başına parıldıyor
Her yer karanlık
Yıldızlar kadar sevgi istiyor
Kendinin farkında
Uğursuz geçmiş
Uğurlu bir geleceğe el sallıyor
Tüm şarkıları kendine yazıyor
Çünkü o tek
Yalnız başına parıldıyor
Her yer karanlık
Yıldızlar kadar sevgi istiyor
Kendinin farkında
Kırmızı yüzü biraz daha kızarık
Mahcup mahcup gülümsüyor
Hayata ve getirdiği tüm o şeylere
Acı acı kahkalarını savuruyor
Usul usul yağan yağmurun tanelerinde kendini arıyor
Bir umut diyor, bir umut
Gençlik işte gitti elden
Somurtarak sigarasını tüttürüyor
Çünkü o tek
Yalnız başına parıldıyor
Her yer karanlık
Yıldızlar kadar sevgi istiyor
Kendinin farkında
Çarpışıyor kalbi gökteki yıldızlar ile
O en iyi parlıyanı izliyor
Masum ve en saf hali ile
Kendi kendisine yabancılık çekiyor
Gözünde tek bir kristal tanesi parıldıyor yine
Yanı başında kirlenmiş, pörsümüş, kokuşmuş geçmiş
Diğer yanında umut dolu sabahı izliyor
Elinin tersiyle ittiği gençliğini izliyor
Çünkü o tek
Yalnız başına parıldıyor
Her yer karanlık
Yıldızlar kadar sevgi istiyor
Kendinin farkında
Üzgün ve mutsuz
Acı çekiyor
Çünkü ay yalnız
Her yer karanlık
