Yok Sayın Beni
Yok sayın beni,öldü diyin belki de.
Şiirlerim mi,atın balıklara,
Olmadı martılara...
Kıyılara hasretim gayrı,
Dalgalar alıp götürsün sığlara.
Veda sanmayın sahih bu hezeyanlar.
Mundar edilmiş bir yaşamın eksisindeyim şimdi.
Deniz üşür dalga üşür,ben üşürüm.
Yine hikayemiz mutsuz ,yine ayrık...
Vakti gelmeden hasretlerle sevişirim.
Yok sayın bundan keri
Bir ozan daha göçüp gitmiş.
Zaten vuslattı tek hikayesi,
Hani şu deli saçması belki de.
Enel hak derdi o`na varmaktı gayesi.
Kim bilir ordadır belki,
Yunusun andacında söyleşir Yunusça.
Bir nadan görürsen eğer AŞKTA.
Karacaoğlan davası...
İsyanında köroğlu,dadaloğlu ve ayvazı...
Bilin ki yine toprağın yüreğinde üşürüm.
Bu sondu, son hezeyanlarım yosunlu düşler geride kalsın.
Toprakla hemhalim artık,o söyler ben dinlerim.
Ne de bitmez hikayeleri var,
Anlatsam yüreğe sığmaz.
Kanamışlıklar var asırlık davalarda.
Mecnun,Ferhat...kEREM,
Kimi yanmış gayya da kimi hasretinden.
kARADİKENLE kucak kucağa bu nasıl iş...
Belki ,olur da gecelerde uçuç böceklerinde ışırım.
(
Yok Sayın Beni başlıklı yazı
Lütuf VELİ tarafından
5.06.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
