Artýk sana baktýkça, görmek istediðim gözlerin benimle olan alakasýný kesmiþ durumda... Baþka þeylerle ilgileniyorsun... Mesela, sað elindeki kalemle beni çizerken, sol elinde tuttuðun silginin yavaþ yavaþ beni sildiði gibi... Düþünmem gereken onca þeylerin arasýndan seni seçmem bir tesadüf olmasa gerek, ki seni sevmemde buna dahil.. Oysa, duymaya çok heveslendiðim bir çift cümleydi "seni seviyorum"... Bir dilim çikolatanýn dudaklarýma bulaþmasý gibi birþeydi bunu duymak..."Senden"... Belki þair deðilim ama onca cümlenin altýnda senden bahsetmek bile bana kendimi bir nebzede olsa þair hissettirmiþti.. Nedenini bilmediðim halde ayný soruyu sorup duruyorum kendime, ki seni saatler öncesinde bir çift göze anlatmýþ olmam garipsenebilir... Seni tanýdýðýmdan beri, kelimelerimin aþkla süslenmiþ olmasý güzel olsa gerek, farkýndayým aslýnda bunun.. Ýçinde sen geçen herþey ömrüme yeni bir tat katýyordu ama ben senin için böylemiydim... Seni seviyorum derken, dudaklarýna çikolata bulaþmýþmýydý hiç ya da aynaya baktýðýnda kendini gülerken yakalýyormuydun?... Üç nokta býrakýyorum cümlelerimin ardýndan, gün aðardýðýnda devam etmeyi düþünerek... Ya mutlu gelir sonu, ya da sol elindeki silgi beni tamamen silmiþ olur... "Gri"