BİR ŞAİRİN ÖLÜMÜ
Yatıyor yüz hatları
sert yastıkta bir ölü
Uzağa dalıp gitmiş
yorgun gözleri açık
Dudakları çatlamış
sanki geçiyor çölü
Karşılıksız bir aşkın
yanan közleri açık
Hiç kimse bilmiyordu
neler yaşadığını
Kış ortasında yanıp
yazın üşüdüğünü
Yalnızlığın yarayı her
gün kaşıdığını
Belli ki terk edenin
kalpte izleri açık
Bir hasretlik yangını
kalbini yakıyordu
Ruhundaki fırtına
içini söküyordu
Dertleri dertlendikçe
yazıya döküyordu
Dilinden düşmese de
kalbin sözleri açık
Yapayalnız bir ölü
yanı başında haplar
Dudağı ıslatmamış içi
su dolu kaplar
Hangi şair ölür ki
yaşıyorken kitaplar
Yüzü çarşaf örtülü
yalnız dizleri açık
Yaşadığı dağların kar
tutsa da tepesi
Şimdi dinleniyor kalp,
kesilse de nefesi
Yazdığı şiirlerde
kaldı şairin sesi
İmgelerde saklanan
bütün gizleri açık
22.03.2025/Samsun
İbrahim COŞAR