Kırık Gece Defteri
Telaşlarım bir gece yarısı sustu ansızın,
Karanlık omzumda bir sancı gibi uyudu.
Odam, kendi nefesimi dinleyen tek varlıkmış gibi,
Sessizlik bürüdü, duvarlar gövdemi sardı.
Hayallerim savaş kurdu,
Ama kendi içimde kaybettim bütün cepheleri.
Ne bir ışık kaldı, ne bir umut,
Sadece kırık bir şehir, adım atacak yer bırakmadı.
Gece uzadıkça küçüldü nefeslerim,
Bir ayna kırıldı gözlerimin ortasında,
Kırıklarında gördüm:
Bütün yollar çıkmaz, bütün rüyalar kaçak.
Ve ben,
kendi içimde kurduğum ordulara karşı yalnız,
Her darbede biraz daha eksilen bir savaşçı,
Hiçbir yerden gelmeyen bir yardım bekledim.
Ama duvarlar, yalnızlığımın sınırlarını çizmeye devam etti.
Gömülü hazineyi kazdılar kalbimin derinlerinde,
Ama her toprak parçasında sadece ben kaldım.
Kırık hayallerin tozu üstüme çöktü,
Ve sessizlik,
artık tek silahım oldu.
Diyorlar ki, “Savaş bitti.”
Hayır.
Bitmedi…
Savaş, içimde hâlâ devam ediyor
ve ben hâlâ,
kendimi bulamayan bir hayal olarak
odamdaki karanlıkta ölüyorum.
(
Kırık Gece Defteri başlıklı yazı
Delnavaz tarafından
8/24/2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
