İnsan bu... Dakkasında şekilden şekle geçer
Saadet ülkesinden gam diyarına uçar
Gün olur kapte hüzün, meçhul bir yurda göçer
Elveda ey şiirim artık senden de bıktım.
Atmış sene beraber yürüdük bu yollarda
Acı bir ıslık kaldı hazin hazin dillerde
İnsaf olmazsa eğer okuyan şu kullarda
Karar verdim ta dünden ben şairlikten çıktım.
Hayatım bir şiirdi satır satır yazmıştım
Her mısra manasını kalbime kazmıştım
Bir hayal mi acaba bilmem kime kızmıştım
Şu bir tomar şiiri atıp ateşte yaktım.
Şiirle yatar yine şiir ile kalkardım
Ekmeği şiirle yer yoğurdumu çalkardım
Şiirsiz kalacağım diye fena korkardım
Bugün kazmayı vurup şiir binamı yıktım.
Haz vermiyor ki artık ne mısra ne de beyit
Şiir oldu cenaze nesir mezarda gömüt
Yalvarır her yazdığım "Ey şair bizi unut"
Bir kervandı gidince ağlayan gözle baktım.
Çile midir gam mıdır oldu bana sermaye
Hakkı yazmaktı bende güttüğüm tek bir gaye
Madem ki alamadım üç kuruşluk bir paye
Söndürdüm ışıkları yine çakmağı çaktım.
Hayal dünyama ordan bir yol bulup giderdim
Elde kağıtla kalem mısraları güderdim
Başkasın bilmem ama kendim mutlu ederdim
Son defa şu şiiri alıp panoya taktım.
Nuri Baş
(
Elveda Ey Şiirim başlıklı yazı
Nuri Baş tarafından
25.08.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
