Sizleri bilmem ama ben, þehriyeli pirinç pilavýný yapmasýný da yemesini de çok severim ve  her öðün olsa býkmadan, tiksinmeden yerim; çocukluðumdan beri böyledir. Bizim çocukluðumuzda her gün yemek yapýlmazdý; tencere tencere yemekler piþirilir, üç-dört gün boyunca o tüketilirdi. Çünkü herkes tarlada çalýþtýðý için yorgun olur, hazýr yemeði yiyip dinlenilirdi.

Atalarýmýz da pilavý seviyor olmalýlar ki pilavla ilgili sözler söylemiþler:

Pilavdan dönenin kaþýðý kýrýlsýn.

Pilav üstü kavurma gibi.

Tencere yuvarlanmýþ kapaðýný bulmuþ, pilav da kapaðýný.

Yiðit yiye yiye, er pilav döke döke.

 Meþhur söz var: “Pilava arpa þehriye koymak acemiliktir.”

Bu söz, hepimizin yakýndan tanýdýðý yemek programý þeflerinden Mehmet Þef’e ait ama onun da ustasýndan duyduðu bir ifade. Doðru mu, yanlýþ mý bilmem  görüyorum ki bazý ustalar sosyal medyada bu söze tepki göstermek için videolar yükleyip adeta meydan okumuþlar. Bence çok büyütülecek, dikkate alýnacak veya alýnganlýk yapýlacak  durum deðil.

Sonuçta “acemi” kelimesinin sözlük anlamý þudur:

Bir iþe, mesleðe ya da uðraþa yeni baþlamýþ, deneyimsiz, beceri kazanmamýþ kiþi.

Yani “acemi” denmekle acemi, “usta” denmekle usta, “padiþah” denmekle de padiþah olunmaz.

Pilavýn yapýmýnda ise kesin bir kural yoktur. Kimi sýcak suyla, kimi soðuk, kimi ýlýk suyla ýslatýr. Pirincin markasýna ve miktarýna göre ýslatma süreleri deðiþir ama ortalama 20–25 dakika yeterlidir. Kimi pirinçler suyu çok çeker, kimileri az çeker. Kimileri sývý yaðla yapar,kimileri margarinle, kimileri tereyaðla,kimileri zeytinyaðýyla;bazý ustalar parlak görünmesi için limon sýkar bazý ustalarsa toz þeker atar.

Ben otel mutfaðýnda çalýþtýðým için pilavýn biraz diri kalmasý bizler için sorun teþkil etmez,buharlý fýrýnlar vardýr. Arpa þehriye  fazla verilen suyu çekerek pilavý dengeler.