Kaf Dağı’n zirvesinde bir ezgi var, uşşaktan.
Mevsimlerden güz; her bir tınısı ayrılıktan...
Çamlarından dökülen bilmem kaç kozalaktan,
Dalında yalnız kalıp hasretle kokan benim.
Kaf Dağı’ n zirvesinde yağan şu yağmur, ifrat.
Mevsimlerden kara kış; kardelen açmış, fıtrat...
Kaç asırlık bir ormana bakıyorum, heyhat;
Kozalakta üşüyüp titreyen hazan benim.
Kaf Dağı’ n zirvesinden dökülen akarsudur.
Mevsimlerden ilkbahar, suyu billurumsudur.
Abı hayat içen kim; kurulanlar pusudur.
Pusuları atlatıp güneşe bakan benim.
Kaf Dağı’n zirvesinde görünen çıplaklıktır.
Mevsimlerden yaz, iklim daima bozkırlıktır.
Dalımda aynı ezgi, tınısı hasretliktir.
Gölgesinde her mevsim vuslatı çeken benim.
11.01.2022
(
Vuslat-hikayem-5 başlıklı yazı
mesut-tutunculer tarafından
1.09.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
