Kara Şiir...
Zaman tükenir de, ışık biterse,
Ne olacak bilmem bizim halimiz?
Zamanın sahibi "Bu kadar! " derse,
Nerede kalacak hayallerimiz?
Şöyle bir düşünün, renkten eser yok,
Dağlar hep kararmış, ufuklar kara.
Ağaçlar, çiçekler karalı gül çok,
Ufukta çarpışan bulutlar kara.
Karaya meyletti yüreklerimiz,
Işıklı ortamlar kavranmaz oldu.
Kara ve parada dileklerimiz,
İnsanlı evrende zaman mı doldu?
Elimi uzatsam bulaşır kara,
Gittiğim yerlere ulaşır kara.
İşimde aklımda dolaşır kara,
Sanki benliğime sıvaşır kara.
Saraylar gözüme kara görünür,
Nice dostlar gördüm kara bürünür.
Ak diye bildiğim kara sürünür,
Yollardan öteye kara yürünür.
Gündüz mü, gece mi; var ışık ara!
Gündüzüm, gecemden daha da kara.
Hânemdeki tek çul içimde yara,
Bilmem hâlâ ak mı koca Ankara?
Bilmez yüreciğim ne söyler bana,
Sanma tezâhürüm gider yabana.
Gönül pâklığıyla Hakk'a varana,
Cennet olur vatan sonunda ona...
24.12.2014
Fatih-İST.
Enver Özçağlayan
(
Kara Şiir... başlıklı yazı
enver-ozcaglayan tarafından
7.09.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
