Kaç kere kýrýldý bu kalp, kaç kere yerden yere vuruldu?
Ne uðruna döküldü yaþlar, seninleyken niçin dilim tutuldu?
Anlam veremedim hüzünlere,niçin yýðýnla önüme sunuldu?
Buruk olan gönlüm, geceden sabaha doðru niçin savruldu?

Niçin korkularým baskýn çýktý ve neden sustum ýsrarla?
Rüyam kabusa döndü bir an,aðaçlar bile üstüme geldi sýrayla,
Çok içliyim bugün anlatacaklarým bitmez belki birkaç mýsrayla,
Kaldýrým taþlarýna sor hüznümü,ben suladým onlarý gözyaþýyla:

Suç kimde belli deðil, aramýzda karadikenler dolanýr durur.
Kimi imrenir sevgimize, kimi kýskanýr söz konusu olur gurur.
Kimi, soðutmaya çalýþýr seni benden hep zayýf noktadan vurur.
Aðlamaya meyil verir gözler, utancýndan toz kaçtý der durur.

Mutluluða sahte gülüþler karýþmýþ, sözler býçak gibi saplanýr.
Kaç savaþtan yara aldý gönül, kesilmedi umut belki uslanýr.
Buðulu olan gözlerim,geceden sonra yosun tutmasa da puslanýr.
Sünger çeker acýlara ruh,beden soðuk durur ölüme yaslanýr.

Ücra sokaklarým, aðzý bozuk bir sarhoþ gibi küfrediyor benliðime
Sesim soluðum kesik,serseri mayýna basmýþým hasar var kalbimde..
Yitik anýlarým bana dair deðil, çýrpýnýyor yalnýzlýðýn pençesinde,
Esaret yükü aðýr geliyor, özgürlük istiyor ten her nefes veriþinde.

Bozuk plak gibi tekrar ediyor esrik düþler, sinsi bakýþlara maruz.
Sen bir þiirdin benim için tasvirin eþsiz, birimin ben,ölçün aruz.
Sýcaklýðý kalmamýþ ellerinin,basma kanýyan yerlerime avuç dolu tuz,
Güneþ doðsa farketmez, kar tutmuþ gönül daðlarýmý dört yaným buz.

Aziz KUZU