Seni Gittikten Sonra Sevmeyeyim de Hayallerim Aþksýz mý Kalsýn?

   Seni gittikten sonra sevmeyeyim de, hayallerim aþksýz mý kalsýn? Bu cümle, içimde yankýlanan en derin çýðlýk. Gidiþinle birlikte kalbimde bir boþluk açýldýysa da, hayallerim hâlâ seninle dolu. Çünkü aþk, sadece varlýðýnla deðil, yokluðunla da yaþanýr. Sen gittin. Ama ben kalakaldým, elimde sana dair ne varsa. Bir gülüþ, bir bakýþ, bir vedasýzlýk. Sevmemek mi gerek þimdi? Unutmak mý? Hayýr. Çünkü aþk, unutulmakla eksilmez. Aksine, hatýrlamakla büyür. Hayallerim var hâlâ. Seninle gezdiðim sokaklar, seninle sustuðum geceler. Her biri birer düþ þimdi. Ama düþler de aþk ister. Aþksýz hayal, kuru bir yaprak gibi savrulur rüzgârda. O yüzden sevmeye devam ediyorum. Belki seni deðil, ama seninle yaþadýðým her þeyi.

   Aþk bazen gitmekle baþlar. Bazen bir yokluk, bir eksikliktir aþkýn en gerçek hâli. Ve ben, seni gittikten sonra sevmeye devam ederek, hayallerime aþký armaðan ediyorum. Çünkü seninle yaþanmýþ her an, sevilmeye deðer. Seni gittikten sonra sevmeyeyim de, hayallerim aþksýz mý kalsýn? Geceleri en çok bu cümleyle baþlýyor içimdeki konuþmalar. Sessizlik, senin yokluðuna tercüman oluyor. Her þey sustuðunda, senin sesin yankýlanýyor zihnimde. Gitmiþ olsan da, kalbimde hâlâ yürüyorsun.

   Aþk, varlýkla deðil, izle yaþanýr bazen. Senin býraktýðýn izler, hayallerimin haritasý oldu. Her adýmda seni arýyorum, her düþte seni yeniden kuruyorum. Çünkü sevmek, sadece birlikte olmak deðil; bazen ayrý kalmayý da sevmek zorunda kalmaktýr. Ben seni sevmeye devam ettikçe, hayallerim solmuyor. Aksine, her gün yeni bir renk kazanýyor. Belki seninle deðil, ama senin yüzünden. Belki seninle deðil, ama senin uðruna. Aþkýn en sessiz hâli bu: gidenin ardýndan hâlâ sevebilmek… Hayallerime aþký katmak, seni unutmamak demek deðil; seni yaþatmak demek. Çünkü bazý insanlar gider, ama bazý duygular kalýr. Ve ben, kalanlarla yaþamayý öðrendim, vesselam.

Mehmet Aluç