KÝRM-Ý ÞEB-EFRUZ

Vücuduna ve enaniyetine esir olmuþ insanoðlu, kendi karanlýðýný inþa etmeye niyetlenir. Karanlýk için ampullerini bir bir söndürürken, aydýnlýkta olanlarýn ýþýðý giderek onu rahatsýz etmeye baþlar. Ruhuna sývanan bu karanlýk ona limitsiz bir güven verir, kime neye hizmet ettiðinden habersiz daðlarýn zirvelerini mesken edinir..

Hikmeti dilediðine veren ve her þeyi yerli yerine koyan, bu insana izin verirse, bir gün içindeki yaþam enerjisinin söndüðünü fark eder. Ýnsanýn bu raddeye geldikten sonra iþi zorlaþýr. Bir tarafta býrakmak istemediði çýkarlarý, baþkalarýndan üstün tutulma isteði ve giderek vahþileþmiþ bencilliði duruyordur. Bu karanlýða gömülmüþ insan, gecenin sessizliðinde debelenirken, yýldýrým böceðinin çýðlýkvari sesini ve kendi içinden yanan ýþýðýný fark ettiðinde bir aydýnlanma yaþanýr. Görülmek için evvela kendi özünün ýþýðýný yakmasý gerektiðini öðrenir. Iþýðý parlayan insan hayatýnda istediði þeyleri de kendisine çekmeye baþlar..

Bir tahril üzeri ýþýðýný devamlý kýlan ateþ böceklerine benzemek hiç de zor deðildir. Azýn çoðu çekebildiðini anlatmaya çalýþýr ateþ böcekleri. Kendi ýþýðýný baþka yerde aramamak gerektiðini gösterir. Ulu çam aðaçlarýný mesken edinen ve çýldýrana kadar öterken daha nasýl fark ettirsin kendisini size. Uyanmak için bir tane yýldýrým böceði yeter insana..

Âlem ve dokuz kat felek dönerken, yollar, yolculuklar olacaðý þekillendirir.. Denge ve düzenin bir parçasý olma gayreti, engelleri aþmanýn sürurunu tattýrýr..

Küre-i arz, her köþede durmadan insaný zikre ve þükre çaðýrýyor. Lafazanlýk sistemin dýþýna razý olmak anlamýna gelir. Evren mükemmel bir orkestra gibi sanatýn icra etmeye devam ederken insan kendi enstrümanýný elbet çalmaya baþlamalý..

                     Mavi Yýldýrým