Güllerin içinden süzülüp geldim yanına.
Hasretim yıllar var, hiç solmayan adına.
Benliğimi sarmış bir fırtına, kalbin.
Nasıl ederim sensiz sever diye yüreğim?
Yokluğunu ezberledim geceleri.
Hasretine alıştım da,
Alışamadım uzaklardan anmaya seni.
Gözlerim seni arar oldu,
Ellerim ellerini...
Yokluğun ders oldu kim bilir bana belki.
Bağrımda bir ok, ucu çıksa göğsüm yaralı.
Söküp atmak sevdanı, zor olsa da,
Unutmaya çalıştım derin gözlerini.
Sevgiye bir yol düşmek bile ah ü zâr
Seneler geçti, geçmedi bu kor.
Yangın yeri kalbim, gülüşünden uzakta.
Bir rüya mı bu, bilinmeyen bir durakta?
Sevgini sarmaladım yıllarca içimde.
Hasretin sığmadı gönlüme,
Taştı bedenime..
Yürüdüğüm yollarda gölge gibiydi yüzün.
Kim derdi ki yıllar bu kadar çeker hüzün.
Sonunda tuz bastım gönül yarama,
Umut koydum hayatla arama.
Bu bilmecenin elbet bir adı var ama..
Söylemeye dilim varmıyor, gece gözlüm.
(
Güllerin İçinden başlıklı yazı
nesrin-ozdemir tarafından
9/18/2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
