Kuru ekmeğe bile, gözyaşları katıktır
Kışın tam ortasında, umut ona azıktır
Gülmelere yabancı, yüzü heran asıktır
Ocağı közsüz olur, garibanla yetimin
Yüreğinde yel eser, ocağıda közsüzdür
Duaya kalkar eller, sitemleri sözsüzdür
Onları hor görenler, kıyımsız yüzsüzdür
Sitemi sözsüz olur, garibanla yetimin.
Besmele ile şükür, nimettir sofrasında
Rüyası bile garip, gülmezki uykusunda
Bazende yenik olur, içteki kuşkusunda
Ekmeği tuzsuz olur, garibanla yetimin.
Mutluluk paylaşırlar, açla tok arasında
Gözleri hiç olmaz, kimsenin parasında
Sokakta yalnız olur, gecenin karasında
Hayali düşsüz olur, garibanla yetimin
Kalacak evi olmaz, ıssız sokakta yaşar
Her gece kaldırıma, kanlı yaşları düşer
Karanlıkla yoğrulur, kuru ayazla pişer
isyanı sessiz olur, garibanla yetimin
Bir az sevinç özlemi, içinde hep sızlar
Boğazında takılır, yutkundukça sözler
Acısız dinermi hiç, ciğerde yanan közler
Yüzleri mutsuz olur, garibanla yetimin
Kırk yerden dikmiştir, eski pantolonunu
Karanlıklara gömer, ağlarken ses tonunu
Günü birlik yaşar, bilmez hiç bir sonunu
ufku umutsuz olur, garibanla yetimin
Et tadını hiç bilmez, yemek yediği kaşığı
Ne kadar umut arasa, söndü bütün ışığı
Soğuk kaldırım taşı, onun bitmez aşığı
Dalları köksüz olur, garibanla yetimin
(
Gariban İle Yetim başlıklı yazı
Bayram Ataç tarafından
13.10.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
