Online Üye
Online Ziyaretçi
İstanbul ve sen…
Söylenceler saklı küfemde
Şehla gözlerinde iri düşlerin
Sefasını sürdüğüm sevdalı şehrin
yabancısıyım
Ki doğup büyüdüğüm cennet
Cehennemi yaşatan bunca insanlarda
saklı değil adalet.
Küsüm küskünlüğüme
Kümülatif duygulardan ördüğüm dileklerim,
yeminlerim
Arşa çıksa da yalanlar
İnanmayı tercih ettim ben
Yalandan sevse de sahte insanlar
sahte iklimler.
Hüzün kesem ağır çeker
Kefesi düşlerin tırmıklar yüreği
İmha etmek adına geldimse dünyada
saklı nefreti
Yetmem bilirim
Lakin yetinmeden severim ben.
Yatıya kalan bir sözcüktür işte şiiri
ihbar eden
Kırık tekeri yüreğimin
Lakin git gide büyür ne zamanki
dokunsam kâğıdın tenine.
Hoyrattır kimi zaman içime esen
Yalnızlığın ırkında asla yoktur
ıssızlık.
Severken büyür çiçekler
Solmamaya dair verilen sözler
Ansızın yok olup gider yüzümdeki
gülücük.
Hasıdır aşk duyguların
Bizler ki Rabbe duyulan özlem
Öteler kimi zaman nice insan
İmlası kayıptır bazı düşlerin
İhanet ettiğim elbet nefsim
Nasılsa açlığa tahammül eden bir
neferim
Gel gör ki sevgiyle illa ki doyarım.
Miracımsa aşk
Miladımsa yazmak
Müzmin yolcusuyum yüreğin
Karartma gecelerinde doğmasam da ben
Bazen karaya çalarlar adımı günümü
Gün yüzlü bir seyyahtır yüreğimde
saklı tuttuğum.
Hüzne biat bir devri âlem
Ansızın da coşabilirken.