Durmadan kurduğum düşlerde
yolunu gözlerken,
Arafta gidip gelirken
artık yok…
Bir adımım umutlu,
bir adımım ateş misali;
gelgitlerin içinde savrulurken
yine onu düşünürüm,ancak yok
Dünya yar olmamış ki kimseye,
bahtsızlığını acı gösterir.
Burası değil… asıl yerimiz,
çaresizlerin umut kapısı;
Tûbâ ağacının gölgesinde serinlemek.
Dualarım göğe yükselirken
kalbim hep adını fısıldar.
Pervane misali dönüp durmam
hasretindendir.
Göğün kapıları bir gün sessizce açılırsa,
adımlarım ona yönelirse de, o yok.
Bazen korkarım:
“Umutlarımız boşa gider mi?” diye.
Ya cennette bile görünmese?
Ya kavuşma, göğün bile taşıyamadığı
bir sırsa?
Her ışıkta gölgesini,
her bulutta izini ararım.
Belki bir melek kanadının gölgesinde
saklanmıştır…
Bildiğim tek şey:
Cennet, onun gözlerinde saklıdır.
Ne kadar hayal etsem de artık yok
mesakin-03/12/2025
