Online Üye
Online Ziyaretçi
Artık siliyorum seni yüreğimden.
Ne kabuslarım kaldı,
Nede kötü kahramanı olan sen.
Yüreğime vurduğun kelepçenin,
Anahtarı tevekkülümde gizli.
Çözdüm, kalbime attığın,
O tılsımlı kör düğümü.
Aşk kesiği şarkılar, artık dudaklarımı,
Kanatama’z ılgıt ılgıt.
Aylara böldüm acılarımı,
Her gün biraz daha çıkarıyorum,
Kalbimdeki seni.
Ay, ışığını sarkıttı gökyüzünden.
Matem elbisesini çıkardı gece,
Yıldızları serdi eteklerine.
Mavi yeleli atlar süzülüyor düşlerime.
Kalbimin atışıyla birleşiyor nal sesleri.
Ve ben bu gece, unutturdum,
Kalbime seni sevmeyi.
Şehrin ıslak caddelerinde yürüdüm,
Evlerin pencerelerinden, loş ışıklar düşüyor
kaldırımlara.
Pervaneler, sokak lambasının kollarında.
Aşkla yanmanın, hazzına varıyor, körpecik kanatları.
Uzaklardan bir keman sesi geliyor.
Ayaklarım istemsizce o sese doğru gidiyor.
Eski bir şarkının, inleyen nameleri bozuyor,
Sokağın sessizliğini.
( şimdi uzaklardasın gönül hicranla doldu )
( hiç ayrılamam derken kavuşmak hayal oldu )
Gözlerine baktığımda, bir ömür düşlediğim sevgili.
Bu gönül savaşına son veriyorum artık.
Ne atacak kurşun kaldı namluda,
Ne çekilmeyi bekleyen kılıç kınında.
Sevda cephesinde yenik neferim.
Yoruldum anlasana,
Ne dizde derman kaldı ne gözde ferim.
Bu gece bir kez daha anladım,
Biz aşkı, gurura kurban ettik be sevgilim.
İnsafsız baharlara bıraktım umut,
çiçeklerini.
Sesimi duyan olmasada,
Bu dipsiz deryada.
Söz verdim kendime.
Son bir bahara çiçekler açacağım,
Sevda sefili gönlümle.
Ömrün sonbaharı yada kışında.
Yüzümde gördüğün yıllara bakıpta,
Aldanma sakın.
Ruhumdaki kadın kırk bir yaşında.
…..Meryem Keskin……
…..24.09.2025……
Yazarın
Önceki Yazısı