Dayanılmaz gidişti o gidiş.
Ayrı bir dert gibi oturdu içime.
Her yerimi saran
hararetli bir yangın,
kuşattı dört yanımı.
Hayaliyle yaşıyorum.
Adını andıkça
zangır zangır titrer içim;
bir burukluk nöbeti izler peşinden.
Hasret kaplar her köşeyi.
Durmadan adını sayıklarım.
Alışmadım ki yokluğuna.
Zaten hayalden ibaret değil miydi?
Yine de…
Yaşama sevincim de,
gıdam da
yokluğundadır artık.
Bir adı var bende;
dokunamadığım,
silemediğim.
Varlığı, yokluğundan beter.
İkisini de istemem.
Ne gecem gece,
ne sabahım sabah.
Ne onunla oluyor,
ne onsuz.
Yine de
gitmesin kalbimden bu sızı.
Unutmak yazılmasın kaderime.
Değer mi, değmez mi bilmem.
Ama şunu bilirim:
hayal ile gerçeğin farkını
o gün, aklıma gelince anladım.
mesakin – 21.12.2025
