Online Üye
Online Ziyaretçi
hiç
için
değeri
yok bilirim
değer bilene
kurban bile olur
gerekirse ölürüm
yıkılmış kent ışığı
süzülürken güne
süzüldüğünde
apaçıktır
görünür
kendi
sin
bir çocuk ağlayışı
yüreğini burunca
acıtıp dağlayışı
sin uzak mı sanırsın
bir adımlık ötesi
belki çizginin yanı
belki daha ortanca
avuntuda delince
seheredir yelince
taşkıncadır selince
güne cama vurunca
sabahın düşü dolar
şafak kırmızı fular
ikindileyin solar
karşısında durunca
olasılık yüzünde
ovasında düzünde
ozan efe sözünde