Hadsizlikle suçladým kendisini failimin,

Kendini bilmezlikle belki,

Davul bile dengi dengine çalarken,

Bu ne münasebetsiz histir gönül?

Anladým hangi ateþin içinde kývranmaktasýn,

Hangi açlýk karartmýþ gözünü

Ve hangi arzunun pençesinde yanmaktasýn,

Hepsini biliyorum,

Peki, sen biliyor musun gönül?

Biliyor musun yoksulluðu,

Biliyor musun yoksunluðu?

Ellerini bir yere sýðdýramamayý,

Boðazýndaki yumruktan konuþmamayý,

Ýtilmeyi, kakýlmayý, görmezden gelinmeyi,

Ýþsizliði, çaresizliði biliyor musun gönül?

Ýstemez miyim sanýyorsun senin istediklerini?

Anlamýyor muyum sence seni?

Açlýðýn büyümüyor mu sanki benim içimde de,

En az senin ki kadar?

Bekle beni gönül,

Anlamazsýn biliyorum ama

Anla beni gönül…